Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 25ο

Στο προηγούμενο εδάφιο:

<<Μα δεν είμαστε εγκλωβισμένοι.Ουτε εγώ είμαι, ούτε ο Nick ,ούτε εσύ φυσικά.>> Λέει και κάθεται πιο χαλαρός στη καρέκλα του.

Κουνώ το κεφάλι μου.

Τι;

<<Ο Nick είπε πως δεν υπάρχει τρόπος να φύγουμε από εδώ. Κάποιος μας έφερε εδώ ,και δεν ξέρουμε το γιατί.>> Λέω και αρχίζω να πονεκεφαλιαζω.

Συγχυστηκα πάλι.

<<Μα ξέρουμε την απάντηση και στα δυο ερωτήματα. Τς τς τς...Nick , γιατί τρομοκρατεις τη κόρη μου;>>λέει ο Mark και ο Nick γελα αθόρυβα.

Έλα μου;

<<Πάτε καλά μωρέ;Μου κάνετε πλάκα;>> Τσαντιζομαι και σηκώνομαι από τη καρέκλα.

Θα με τρελάνουν.

<<Bella ,εγώ σε έφερα εδώ . Και πίστεψέ με, δεν χρειάζεται να ανησυχείς για τίποτα. Θα φτιαχτούν όλα.>> Λέει και σηκώνεται από το τραπέζι καθώς με πλησιάζει.

Τι στο καλό συμβαίνει;

Κεφάλαιο 25ο

Όλα μοιάζουν αστεία, γελοία. Εννοώ θα έπρεπε να είναι...Αυτοί οι τύποι αναμφίβολα μου κάνουν πλάκα,ίσως θα έπρεπε αν παίξω το παιχνίδι τους ή να τρομοκρατηθώ γιατί δεν έχω ιδέα γιατί συμβαίνει αυτό. Ή ας φερθώ σαν ενήλικη και να φύγω από εδώ μέσα.

<<Εμ νομίζω πως δεν θα πάρω. Ευχαριστώ.>> Λέω σαρκαστικά και κάνω στροφή 180 μοιρών.

Περπατάω πίσω προς τη πορτα μέχρι που ακούω τη φωνή του Mark

<<Bella, είπα πως πρέπει να κάτσεις εδώ. Και θα κάτσεις εδώ γιατί στο λέω εγώ.>> Λέει τρομακτικά αυστηρά ο  Mark.

Θεέ μου. Αυτός ο άνθρωπος προσπαθεί να με τρομοκρατήσει;Εμένα;Αν τον ήξερα ίσως, είναι όμως ένας άγνωστος. Ένας άγνωστος που πιθανότητα πάσχει από έλλειψη ανθρώπινης προσοχης. Μάλλον δεν έχει καν ζωή. Μπορεί να ασχολείται με τις ζωές των άλλων. Μπορεί να είναι ψυχολόγος ....ή απλός κουτσομπολης.Ή ακόμα και τρελός. Αναμφίβολα.

<<Δυστυχώς για εσένα, δεν ακούω ανθρώπους που δεν έχουν καμία αξία για εμένα. Οπότε ,άντε στο καλό.>> Λέω και συνεχιζω τον δρόμο μου προς την πόρτα.

Όταν βγαίνω από το μεγάλο δωμάτιο σιγουρευομαι ότι κλείνω καλά τη πόρτα και τρεχω ιδρωμενη από το άγχος μου προς την εξώπορτα, η οποία πρέπει να είναι η μεγαλύτερη πόρτα που έχω δει. Τη σπρώχνω και με δυσκολία τελικά ανοίγει.
Όπως το περίμενα μια μεγάλη έκταση εδάφους απλώνεται μπροστά μου. Λογικά είναι ο κήπος και η αυλή. Πράγμα που μαρτυρούν τα υπέροχα λουλούδια και φυτά που διακοσμούν το μέρος ,αλλά και το σιντριβανάκι στο κέντρο της αυλής.