Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 30ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

<< Τελείωσες Alice.>>λέει και ς την σημαδεύει.

<<Nick τ-τι κάνεις;Είμαι ξαδέλφη σου,δεν μπορείς να με σκοτωσεις!>> Λέει πανικοβλημένη καθώς κάνει οπισθοδρομικα βήματα,αλλά στο τέλος ακουμπά στον τειχο.

<<Δεν είσαι τίποτα παραπάνω από τη μεγαλύτερη εχθρό μου. Σε σιχαίνομαι. Η Bella σημαίνει τα πάντα για μένα!Και αν χρειάζεται για να τη σώσω να σε εξαφανίσω,τότε θα το κάνω.>> Λέει ενώ εκείνη τη στιγμή με κοιτά.

<<Βγες έξω,ερχομαι σε ένα λεπτό.>> Λέει και αν και θέλω να πω κάτι γνευω και βγαίνω από το σπίτι.

Πριν προλάβω να κάνω κάποια βήματα ακούω πέντε πυροβολισμούς.

Τελείωσε. Και το κλίμα πια μου φαίνεται πιο ζεστό.

Κεφάλαιο 30ο

Το μέρος είναι σωστό φρούριο ,που ήταν όλοι αυτοί χθες;Το ταξί με αφήνει κοντά στην είσοδο του μεγαλοπρεπούς κτιρίου. Αναστενάζω. Νομίζω έχω χλωμιασει , ντρέπομαι να μπω σε ένα τέτοιο κτίριο.Και αν μπω ,τι θα πω; Ποιον θα ζητήσω; Τι θα κάνω;Πως θα δικαιολογηθώ για τον νευρικό κλονισμό που με έπιασε;Και αν δεν θέλει να μου δώσει πια τις απαντήσεις που θέλω; Αν εκνευριστω πάλι και φύγω και μείνω ανηξερη;

Καταλάβαμε χρυσή μου έχεις προβλήματα.

Περπατώ προς τη μεγάλη πύλη. Δύο άτομα της ασφάλειας στέκονται στρατιωτάκια ενώ λίγο πιο δίπλα υπάρχει ένα μικρό φυλάκιο. Ο φύλακας με κοιτά

<<Μπορώ να σας βοηθήσω δεσποινίς;>> Τώρα ευγενικά.

<<Εμ..πιστεύω πως ναι. Θα ήθελα να μπω μέσα.>> Λέω κι τον κοιτάω.

Με κοιτάζει και αυτός και με επεξεργάζεται.

<<Μπορείτε να μου πείτε το όνομά σας;Πρέπει να δω αν είστε στη λίστα των ατόμων που έχουν πρόσβαση στο παλάτι .>> Λέει και πληκτρολογεί κάτι στον υπολογιστή του.

Τώρα σωθηκαμε.

<<Anabella Lonnez.>> Λέω αν και πλέον δεν είμαι και τόσο σίγουρη για τι συμβαίνει.

<<Anabella Lonnez ειπατε;>> Λέει ο φύλακας ξαφνιασμένος και πιάνει τον ασύρματο του.

<<Εμ...ναι. Βρήκατε το ονομα στο σύστημα ;>> Ρωτώ ανήσυχη με την αντίδρασή του.

<<Κατάλαβα κατάλαβα ,μην ανησυχείτε. Μπορείτε να περάσετε. Θα καλέσω κάποιον να πάρει τα πράγματα σας. Μην κουράζεστε δεσποινίς Lonnez.>>λέει ενώ στο τέλος προφέρει το όνομα μου με περίεργο τρόπο,λες και είναι κάποιο σύνθημα.