Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 42ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

Nick's POV

Κλείνω τα μάτια μου προσπαθώντας να κρατήσω την χαρά μου.
Είχα τόσο καιρό να νιώσω αυτή την ευχαρίστηση. Όμως καμία άλλη φορά μου δεν ήταν σαν τη σημερινή. Δεν υπήρχε ποτέ η μαγεία που η Bella με έκανε να αισθανθώ.

Και μόνο που τη κρατω κοντά μου αυτή τη στιγμή,για εμένα είναι θρίαμβος .Μετά από 2 χρόνια,τελικά έγινε...
Δεν το πιστεύω ότι θυμήθηκα τα προφυλακτικά που είχα βάλει εκεί πριν 2 χρόνια...
Μισό. Δύο χρόνια;
Απομακρυνομαι από τη Bella και κοιτάζω το πέος μου και το προφυλακτικό. Τα μάτια μου γουρλώνουν.
Όχι όχι όχι...
Έχει σχιστεί!
Δεν μπορεί να λήγουν τα προφυλακτικά. Όχι!
Το βγάζω από πάνω μου και το πετώ το πάτωμα.

Ήταν δύο χρόνια μες τη σκόνη . Πόσο ανθεκτικά περίμενες να είναι στη δύναμη ενός λυκάνθρωπου και όχι ενός φυσιολογικού ανθρώπου ,βλάκα;

Κοιτάζω τη Bella.

Μπορεί να μην πιάσει. Εννοώ,αυτά με τις γυναίκες πάνε με τις μέρες. Μπορεί να μην είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για λήψη ή όπως τα λένε αυτά.

Μπορεί να μην έσπασε καν όταν ήμουν μέσα της. Μπορεί να έσπασε τώρα στο τέλος.

Ναι... Δεν χρειάζεται να πανικοβάλλομαι από τώρα.

Έτσι;

Κεφάλαιο 42ο

Ένα ενοχλητικό σκουντημα συνοδευόμενο με μια γνωστή φωνή με τραβούν από τον κόσμο των ονείρων.

«Bella ,ξυπνά. Πρέπει να σηκωθούμε ,έχουμε αργήσει.» ακούω τη φωνή του Nick και εγώ απλά μουγκριζω.

Δεν θέλω να σηκωθώ ακόμα. Νυστάζω τόσο πολύ,και ο ύπνος που έκανα μέχρι τώρα ήταν πάρα πολύ χαλαρωτικός. Αλλά όχι αρκετά.

«Μωρό μου σήκω ,να πάμε να φάμε να κάνουμε ένα δύο πραγματάκια και θα επιστρέψουμε για ύπνο. Και εγώ νυστάζω πολύ.» λέει και τα χείλη του ακουμπούν το μάγουλο μου.

Ένα του απαλό φιλί με ξυπνά τελείως και με κάνει να ανοίξω τα μάτια μου και να κοιτάξω προς το μέρος του.

Χμμ ...έχει ήδη σηκωθεί και ντυθεί και στέκεται πάνω από το κεφάλι μου. Αλήθεια τώρα;

Αναστενάζω.

«Μπορείς να βγεις...εμ...έξω να ντυθώ;  Και θα έρθω.» λέω και τα μάγουλά μου κοκκινίζουν .