Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 47ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

«Εισαι ...άρρωστη.»λεει ο Alex και πιάνει το μέτωπο μου.

«Ψηνεσαι, βασικά.»συνεχιζει .

Και τότε όλα μαυρίζουν ξανά.

[...]

Η όραση μου επανέρχεται και κοιτώ τον Alex.

«Δεν ψήνομαι Alex, πάντα έτσι είμαι.»λεω και τον κοιτώ.

«Μηπως να πάρει καποιο αντιβιοτικό για να είμαστε σίγουροι;»λεει ο Nick.

Τι; Και αυτός;

«Γιατι; Για να κοιμηθώ ξανά;»λεω και κοιτάζω θυμωμένα τον Alex.

Αυτός μοιάζει να καταλαβαινει τι λέω και χλωμιαζει.

«Εγω φεύγω.»λεω και σηκώνομαι από το κρεβάτι ενώ στη συνέχεια βγαίνω έξω από το δωμάτιο.

Κεφάλαιο 47ο

Nick's POV

Δεν κατάλαβα τι παίχτηκε. Κοιτάζω τον Alex θυμωμένος ,όπως πάντα, περιμένοντας εξηγήσεις.

«Τι στο διάολο ήταν αυτό;»ρωτάω και σπρώχνω τον ώμο του για να με κοιτάξει.

Δείχνει λίγο μπερδεμένος καθώς με κοιτάζει.

«Πρέπει να θυμήθηκε την ημέρα που έμεινε στο σπίτι των Beta . Είχε κάτσει αρκετή ώρα στον κήπο ,όπου έκανε πολύ κρύο ,και όταν τη βρήκα κυριολεκτικά ψηνόταν . Οπότε την έσειρα στο κρεβάτι και πριν προλάβει να μου εξηγήσει ότι πάντα είναι τόσο ζεστή ,της είχα δώσει δυνατό αντιπυρετικό που συνήθως έχει και ως παρενέργεια την υπνηλία . Και αυτή νόμισε λογικά πως της έδωσα υπνωτικό.»λεει ο Alex και μου έρχεται να τον κάνω ένα με το πάτωμα αλλά στη τελική απλά τον σπρώχνω.

Και εγώ αυτό θα είχα κάνει.

Ο Mark βαριανασαίνει και τρίβει τα μάτια του.

Είναι και αυτός θυμωμένος.

Επικρατεί ησυχία μέχρι που και αυτή σπάει από τη φωνή του Mark.