Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 21ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

<<Στο ορκίζομαι,δεν έχω ιδέα πως και πότε έγινε αυτό!>>λέω φρικαρισμενη.

Κι όμως δεν με πειράζει τόσο,αντιθέτως ,μου φαίνεται οικείο και συμπαθητικό.

Κουνά το κεφάλι της περίεργη.

<<Θα πάρω τηλέφωνο τον Mark.>>λέει και πηγαίνω προς το σαλόνι.

Σμιγω τα φρύδια μου.

<<Ποιος είναι ο Mark;>> ρωτάω μπερδεμένη.

Κεφάλαιο 21ο

Με κοιτά καθώς κοκαλωνει.

<<Τι είπες μόλις τώρα;>>ρωτά ψιθυριστά.

Σαν χαμένη μοιάζει.

<<Απλά ρώτησα ποιος είναι ο Mark,αν είναι άλλος ένας από τους φίλους σου βέβαια,να μου λείπει η απάντηση.>>λέω σαρκαστικά και κατευθύνομαι προς τη κουζινα.

<<Bella,σε εκλιπαρώ ,πες μου πως μου κάνεις πλάκα.>> Λέει απελπισμένη.

Εκνευρίζομαι.

<<Λειπω σχεδόν μια εβδομάδα και εσύ φαιρεσαι περίεργα ,πρόλαβες και αλλαγές όλο το σπίτι και μου μιλάς για έναν Mark. Αυτό είναι το καλύτερο που έχεις να κάνεις;Απλά πες το πώς ήθελες να με ξεφορτωθείς γιατί σε βόλευε και κόψε το περίεργο θέατρο.>> Λέω και ανεβαίνω στον πάνω όροφο τσαντισμενη.

Μπαίνω στο δωμάτιο μου και αμέσως να με πιάνει βήχας. Πόση σκόνη έχει εδώ μέσα;Γιατί είναι τόσο σκοτεινά;Ανοίγω το σκονισμένο παράθυρο και τα παραθυρόφυλλα για να αφήσω το φως να μπει μέσα.

Γυρίζω και ρίχνω μια ματιά πίσω μου. Είναι λες και έχει να μπει άνθρωπος εδώ μέσα πάνω από χρόνο,και όπως και το υπόλοιπο σπίτι είναι τελείως διαφορετικό,λες και είναι ενας απλός κανόνας. Δεν έχει τίποτα δικό μου μέσα.

<<Τέλεια!>>φωνάζω εκνευρισμένη και ειρωνικά .

Πάω να κατέβω τις σκάλες για να ψάλλω στη μητέρα μου που της ήταν μεγάλος κόπος να καθαρίσει έστω μια φορά στις πέντε μέρες το δωμάτιο,μέχρι που την ακούω να μιλάει στο τηλέφωνο.

Σταματάω και κολλάω τη πλάτη μου στο τοίχο προσπαθώντας να ακούσω.

<<Mark,δόξα το Θεό είσαι καλά!>> Ακούγεται ελαφρώς ανακουφισμένη.

Η φωνή κάποιου ακούγεται από την άλλη πλευρά. Έχω την εντύπωση πως μπορώ να την ακούσω,αλλά αυτό θα ήταν τρελό. Εγώ χαρακτηριζομαι για τη κουφαμαρα μου.