Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 27ο

Χελλοου! Τι κάνετε;Τώρα θα αναρωτιεστε γιατί γράφω τη σημείωση στην αρχή και όχι στο τέλος του κεφαλαίου. Λοιπόν ,να σας εισάγω στο θέμα. Το παρακάτω κεφάλαιο είναι διπλασιας έκτασης από τα προηγούμενα,αλλά έπρεπε να γραφτεί όλο γιατί είναι σημεία που δεν κόβονται. Ελπίζω να σας αρέσει . Θα περιμένω όπως πάντα τις ψηφουλες σας ⭐ και τα σχόλια σας 💬 που τα λατρεύω αλλά απουσίαζαν από το προηγούμενο κεφάλαιο 😢😢 Enjoy~
All the love
-Ilyanna-

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

Φτάνω σε μια άλλη αίθουσα και το στόμα μου ανοίγει. Πίνακες,πολλοί πίνακες και φωτογραφίες. Δικές μου. Τι στο καλό;
Περπατώ χαζεύοντας πίνακες και φωτογραφίες που απεικονίζουν εμένα σε όλες τις πτυχές της παιδικής μου ηλικίας.
Είναι τόσο περίεργο,δεν θυμάμαι σχεδόν τίποτα από όλα αυτά.
Θα τρελαθώ. Δεν θα έπρεπε να είναι εδώ αυτά τα πράγματα.

[...]

Ανοίγω τη πόρτα και μπαίνω μέσα. Τους βλέπω που κάθονται σε ένα τραπέζι μακριά ,στο οποίο μιλούσαν.

<<Bella ,τι έγινε;>> Ρωτάει ο Mark.

Τα χέρια μου σταυρώνουν στο στήθος μου καθώς το βλέμμα μου σοβαρεύει.

<<Πρέπει να μιλήσουμε.>> Δηλώνω αποφασιστικά.

Κεφάλαιο 27ο

Το βλέμμα και των δύο γίνεται λίγο ανήσυχο αλλά το προσπερνάω.

<<Συμβαίνει κάτι;>> ρωτάει ο Nick και σηκώνεται από τη καρέκλα του ,ενώ στη συνέχεια με πλησιάζει.

Κάνω ένα βήμα πίσω.

<<Ναι , συμβαίνει κάτι. Για αυτό θέλω απαντήσεις,κυρίως από εσένα Mark.>>λέω κατηγορίματικα.

Το βλέμμα του αλλάζει.

<<Τι θες να μάθεις;>> Λέει επιφυλακτικά.

Παίρνω μια βαθιά ανάσα.

<<Το ξέρω ότι μου είπες ότι μπορώ να σε εμπιστευτώ,αλλά επειδή μου το είπες δεν σημαίνει ότι πρέπει ή ότι μπορώ να το κάνω. Υπάρχει μια ολόκληρη αίθουσα εδώ μέσα ,στο κάστρο, με φωτογραφίες και πίνακες με εμένα. Και εγώ δεν θυμάμαι τίποτα από όλα αυτά. Σε ξέρω...πόσο;Πέντε λεπτά; Πώς υπάρχουν τέτοια πράγματα για εμένα εδώ μέσα; Γιατί;>> Ρωτώ αγανακτισμένη .

Δεν είμαι το παιχνίδι τους. Η έκφραση και των δύο αλλάζει και κοιτούν ο ένας τον άλλον ,λες και επικοινωνούν με το βλέμμα.Ξανα παίρνω τον λόγο λοιπόν .