Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 49ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

Nick's POV

Ανοιγω τα μάτια μου μετά από μια κραυγή σκέψεων για να ξυπνήσω. Το πρώτο πράγμα που κάνω είναι να κοιτάξω δίπλα μου για να εδώ αν είναι εκεί. Τα χείλη μου στραβωνουν όταν την βλέπω να έχει χουχουλιασει κοντά μου και μέσα στο πάπλωμα. Πώς να μην την αγαπάς;
Αλλά τότε θυμάμαι. Για την αγάπη τα κάνουμε όλα. Χαϊδεύω τα μαλλιά της πριν κάνω αυτό που χρειάζεται για να πετύχουμε τον στόχο μας.
Γυρίζω προς το κομοδίνο μου και ανοίγω το δεύτερο συρτάρι ,απ'οπου τραβώ τη μάσκα . Ρυθμίζω τη δόση του λυκοπενιου και κοιτάζω την Bella. Το σιχαίνομαι που το κάνω αυτό. Που της το κανω εγω συγκεκριμένα αυτό. Θα μπορούσε να γίνεται από κάποιον άλλον αλλα όχι . Ο Mark επιμένει να το κάνω εγώ.
Την τραβάω την αγκαλιά μου και το ένα μου χέρι τοποθετείται στο στήθος της για να ελέγχω τις ανάσες τις και το άλλο κράτα την μάσκα. Πέντε ανάσες. Μόνο τόσες χρειάζονται για να κρατιέται υποτονικός και αδύναμος ο λύκος μέσα της. Τόσο χρειάζεται για να μην κάνει την εμφάνιση του ακόμα. Τοποθετώ την μάσκα στο πρόσωπο της και πατώ το κουμπί για να ελευθερωθεί η δόση . Μετρώ τις ανάσες της που γίνονται πιο βαριές μετά από κάθε αναπνοή. Κι ομως ,οι πεντε ανάσες μπορούν να γίνουν αιωνιότητα τη στιγμή αυτή. Νιώθω το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει μετά από κάθε μία και η καρδιά μου σφίγγεται . Κάποια στιγμή βλέπω τα βλέφαρα της να ανοίγουν αδύναμα και ένα αδύναμο μουγκρητό βγαίνουν από τα χείλη της.
Γαμωτο!
Τρομοκρατημένος πατω το κουμπί της μάσκας και η επιπλέον δόση λυκοπενίου εκτοξεύεται. Το ελεύθερο χέρι μου χαϊδεύει το κεφάλι της.