Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 26ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο:

<<Θα μου εξηγήσει κανείς για ποιο πράγμα μιλατε;Είμαι και εγώ εδώ.>> Παραπονιεμαι.

<<Όταν έρθει η ώρα Bella δεν θα χρειαστεί να εξηγήσουμε τίποτα.Παμε μέσα.>> Λέει ο Nick και με πιάνει από το χέρι.

[...]

<<Άλφα ! Παρακολουθήσαμε το κάστρο των Λευκών Λύκων. Την έχουν σχεδόν με το μέρος τους. Αν τη καταφέρουν και την κάνουν να θυμηθεί εσείς θα...>> Λέει η εκνευριστικη και σχεδόν φοβισμένη φωνή του λύκου.

<<Μην ανησυχείς,δεν υπάρχει περίπτωση να θυμηθεί τίποτα. >>

Κεφάλαιο 26ο

Οι πόρτες κλείνουν...ξανά.

Βρε χαζό δεν έχεις και κάτι να κάνεις. Τη σχολή,την παράτησες. Δουλειά, δεν έχεις . Κανα φίλο της προκοπής ,δεν έχεις. Απλά άφησε το ρεύμα να σε πάρει.

Ναι αλλά μην πνιγούμε κιόλας.

Γυρίζουν και με κοιτάζουν.

<<Η ώρα είναι 12 το μεσημέρι. Και δεν έχεις φάει. Nick πήγαινε την στη τραπεζαρία ,τόσα πράγματα εχει εκεί. Πάω να καλέσω τον Louis και τον Stefan.>> Λέει σχεδόν αυταρχικά ο Mark.

<<Θα μπορούσα να καλέσω εγώ τον Louis. Στις δικές μου υπηρεσίες είναι.>> Παραπονιέται ο Nick.

Δηλαδή δεν θέλει να πάμε απλά να φάμε; Να είναι για λίγο μαζί μου; Χμμμ...

Δεν είχες πιθανότητες από ην αρχή ντιαρ. Αλλά κατά βάθος ελπίζω μαζί σου.

Να'σαι καλά βρε.

<<Αυτό που είπα Nick.Μολις επικοινωνήσω μαζί τους θα έρθω να σας βρω.>> Ανακοινώνει και αρχίζει να περπατά προς μια άγνωστη για εμένα κατεύθυνση.

Χα! Τελικά θα φάμε με τον ωραίο.

Ο Nick αρχίζει να κατευθύνεται προς τη τραπεζαρία και τότε συνειδητοποίω πως ακόμα κρατά το χέρι μου ,με αποτέλεσμα να με τραβάει μαζί του.

Μπαίνουμε μέσα και καθόμαστε σε διπλανές θέσεις. Τότε αφήνει το χέρι μου. Αχ.

<<Μπορείς να φας ότι θες Bella, και όσο θες φυσικά.>> Λέει και τελικά χαμογελά.

Παρατηρώ το τραπέζι. Θεέ μου. Έχει τόσα πράγματα εδώ. Τηγανητες ,κέικ, γάλα , δημητριακά ,χυμούς ,κρουασάν....δεν συνεχίζω γιατί ...άντε!

<<Μα όλα αυτά θα πάνε χαμένα.>> Λέω και τον κοιτάζω.

Αφήνει ένα γελακι.