Fair Victory- The Unequal Battle 2

Κεφάλαιο 29ο

Στο προηγούμενο κεφάλαιο :

<<Λοιπόν...είμαι σίγουρος ότι είναι τέλη Δεκεμβρίου του 2020 .>> Λέει και χαμόγελα στραβά.

<<Του 2020;>> Ρωτώ σαν χαμένη.

Ώστε είναι αλήθεια. Έχω χάσει σχεδόν 2 χρόνια από τη ζωή μου.

[...]

<<Να σας κεράσω ένα ποτό;>> Ρωτά τολμηρά.

Χαμογελώ.

<<Γιατί όχι;>> Απαντώ .

Ίσως με βοηθήσει να καταλάβω τα ανεξήγητα.

Κεφάλαιο 29ο

Mark's POV

Οι πατούσες μας ακουμπούν άλλον έναν αιχμηρό βράχο καθώς προσπαθούμε να ανέβουμε ένα από τα πιο επικίνδυνα αλλά όμορφα βουνά της Μοντάνα. Λέγεται Trapper Peak. Χμμ...μα γιατί κάποιος να έχει ως καταφύγιο μια σπηλιά ,ας πούμε ,που βρίσκεται στη" Κορυφή της Παγίδας";
Δεν ξέρω αλλά αυτό το μέρος με ενοχλεί πολύ. Σε αντίθεση με τον Nick,ο οποίος φαίνεται αναίσθητος όπως πάντα ,έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα.
Και σίγουρα το βουνό είναι η αιτία. Αναμφίβολα είναι γεμάτο με σκοτεινή ενέργεια για να "φορτίζουν " την μαγεία τους.
Είμαι σε μια αποστολή αυτοκτονίας. Αλλά πρέπει να το κάνω. Για τη Bella.

Bella's POV

Το κεφάλι μου ακόμα πονάει μετά το χθεσινό. Ήπια τόσο πολύ ενώ ξέρω πως το ουίσκι δεν είναι για μένα.
Πάλι καλά ο Daniel με σταμάτησε πριν χρειαστεί να πάω σε κάνα νοσοκομείο.
Είναι 1μ.μ και έχω φτιάξει τις βαλίτσες μου. Περίμενα να κάτσω περισσότερο εδώ αλλά ο δρόμος προς την αλήθεια είναι στο παλάτι του Mark. Για να φτιάξω τη ζωή μου,πρέπει να ξέρω τι έχει γίνει. Και από οτι φαίνεται αυτοί να είναι το κλειδί για όλα τα ερωτήματα.
Βγαίνω από το δωμάτιο και κατεβαίνω από το ασανσέρ με προορισμό την ρεσεψιόν. Όταν φτάνω ο Daniel με καλημερίζει με το χαμόγελο του.
Γλυκός άνθρωπος!

<<Καλή χρονιά!>> Λέει και χαμογελώ .

<<Νομίζω τα είπαμε αυτά εχθές.>> Λέω .

<<Δεν πειράζει. Μια φορά έρχεται το 2020. >> Λέει.

Αυτό με τρομάζει.

<<Φεύγεις;Τόσο γρήγορα;>> Ρωτάει ,και έχω την εντύπωση πως μοιάζει κάπως αναστατωμένος.

<<Εμ...ναι,πρέπει να γυρίσω πίσω.Οριστε το κλειδί. Πόσο σας οφείλω;>>λέω αφήνοντας το κλειδί στον πάγκο.