Her Mystery Man

Chapter Fifteen

Zach’s POV

Maaga akong umuwi dahil may paparating na bagyo. I don’t wanna be stranded sa daan. Isasara ko na sana ang blinds sa glass wall ng condo ko nang matanaw ang isang pamilyar na kotse sa daan. Nakita kong lumabas ang isang babae sa kotse at binuksan ang hood. Kahit malayo at bumabagyo, alam kong si Nicasia iyon. Nasiraan na naman ata siya. Please remind me to burn her car after the storm.

Agad akong bumaba at pinuntahan siya. I thought tatanggi pa siya.

Nakita kong medyo nanginginig na siya sa lamig kaya dinala ko nalang siya dito sa condo ko.

“Maligo kana muna para di ka magkasakit.” Sabi ko pagkarating namin sa unit ko. Tumango lang siya. Hinatid ko siya sa loob ng room ko. Doon nalang siya maliligo sa bathroom sa loob.

Naglabas ako ng long-sleeve polo ko para magamit niya. Pero paano kaya ang pang-ibaba?

“Uhm, Nicasia gamitin mo muna ito.” Sabay abot ng  polo at towel.

She smiled shyly.

“Do you have extra, uhm…” how will I say it?

“underwear?” –she asked. Napatango ako.

“Yeah!” she said. Whew! Buti naman! Baka di ako makatulog ng ilang araw pag naisip kong wala siyang underwear under my polo shirt. Hehehe

She went inside the bathroom. Nagpalit nalang ako ng shirt at pumunta na sa kitchen para initin ang itinake-out kong food kanina. Sana kasya sa amin. Mukha naman siyang di masyadong kumakain. Hehehe

Nics’ POV

Medyo, gumanda naman ang pakiramdam ko pagkaligo.

Buti nalang may extra undies ako lagi sa bag. Nagmukhang oversized ang polo ni Zach sa akin hanggang kalahati kasi ito ng hita ko but I feel sexier though.

Paglabas ko, nakahain na siya sa mesa.

“Where are your clothes? Ipapa-pick-up ko agad sa mga taga-laundry para maibalik nila within 3 hours.” Agad niyang tanong.

“I already packed it, may nakita kasi akong Ziploc sa cabinet mo.” Sagot ko naman.

“Good,upo kana diyan. Tatawagan ko lang sila.”

Tumango nalang ako.

Maya-maya konti, may nagdoorbell na. Agad naman akong pumunta sa kwarto at kinuha ang damit.

“Let’s eat!” he said pagkasara ng pinto. At inakbayan na ako papuntang kusina. Tatanggalin ko sana ang kamay niya pero hinayaan ko nalang. Inalis din naman niya ito pagkaharap namin sa hapag.

After eating, he just asked me to stay at the sala. Siya na daw ang bahala. Medyo masama rin ang pakiramdam ko kaya hinintay ko nalang siya sa may couch at ini-on ang TV. Malakas pa rin ang ulan sa labas. Hindi na talaga ata ako makakauwi.

Nayakap ko ang sarili ko. Parang giniginaw ako.

“You’re cold.” Napatingala ako sa nagsalita. Tapos na pala siyang magligpit. Dumiretso siya sa aircon at hininaan ito. Saka umupo sa tabi ko.

“Buti, nakita kita kanina.” Saad niya. Napatango nalang ako.

“Sunugin mo na kasi yung kotse mo.” Biro niya.

Napatawa naman ako.

“Yabang!” irap ko. Nakakahiya…Oo nga bulok kasi ang kotseng yun. Mura lang kasi. Hehehe

Tumawa lang siya at saka umalis na at pumasok sa room niya. Tahimik lang din akong nanunuod. Palipat-lipat ng channel.

Pagbalik niya, dala na niya yung gitara na binili niya sa shop. Pinatay ko nalang ang TV, siya nalang papanuorin kong tumugtog. Hehehe

Iniabot niya sa akin ang gitara. Napamaang ako. Akala ko ako ang manonood. Ako pala ang papanoorin niya. Bad!

“I know you can’t resist this.” He said and smiled. Well, he’s right. Mas gusto ko pang tumugtog ng instruments rather than watch television.

“Anong favorite song mo?” tanong ko.

“A thousand years!” he answered.

“Wag na yun ah, yung iba naman.” Saad ko. Nag-isip naman siya.

“Superhuman” he said after.

“Ang hirap naman nun.” reklamo ko. Napatawa siya. Pero tinugtog ko pa rin. Ako pa! Musical genius ata ako. Hehehe

Siyempre as expected kumanta siya.

Weak

I have been crying and crying for weeks

How'd I survive when I can barely speak

Barely eat

On my knees

Magaling talaga siyang kumanta. Bakit kaya hindi siya nagmember ng Glee Club dati? Eh di sana masaya ang high school life ko. Hehehe

But that's the moment you came to me

I don't know what your love has done to me

Think I'm invincible I see

Through the me

I used to be

He was just looking at me while singing.

You changed my whole life

Don't know what your doing to me with your love

I'm feeling all Super human

You did that to me

Super human heart beats in me

Nothing can stop me here with you, superhuman

Super human

Super human

“Oh, ikaw naman!”, inabot ko sa kanya ang gitara.

Napangiti naman siya.

“Sige, kanta ka rin ah.”

Tumango ako. Ano bang gusto kong kanta?

“Terrified, alam mo?” tanong ko. Umiling siya.

“Ikaw nalang kasi!” sabi niya sabay balik ng gitara. Napatawa naman ako.

I started to strum the guitar.

You by the light is the greatest find

In a world full of wrong you're the thing that's right

Finally made it through the lonely to the other side

You said it again, my heart's in motion

Every word feels like a shooting star

I'm at the edge of my emotions

Watching the shadows burning in the dark,

And I'm in love and I'm terrified.

For the first time and the last time

In my only life.

Nakatitig lang siya sa akin while I was singing. Hindi ko alam kung ano ang tumatakbo sa isip niya.