Karanlığın Şafağı |Şafak Serisi|

Bölüm 45 - Blöf Bunlar Tibet Bey

Ay resmen yıl olmuş ben buraya uğramayalı... Bir an tarihi görünce şaşırdım ama vallahi doğruymuş... Ne çok bekletmişim, ne çok hasret bırakıp hasret kalmışım.
Şöyle bir göz attım da neler yaşamış bu Kasırgalar canım... Haliyle baktıkça kahroldum.

Neyse...

Gelelim asıl meseleye, bir karar almış bulunmaktayım.

Bölüm 50 dediği gün Karanlığın Şafağı'nın bittiği gün... Sadece beş bölüm daha sizlerle kalacağım burada. Çok çok uzayıp sakız olsun istemiyorum, açıkçası artık yazamıyorum. Sürekli tekrar eden bir düzen olmasın ki farkımız olsun. O yüzden lütfen anlayışla karşılayın beni. Her şey tadında kaldığı sürece güzel. Kasırgaların da bir sona ulaşması gerek artık. Ama aklımda efsane final var. Hiç biriniz ne bekliyor ne de tahmin edebiliyor olacaksınız eminim ki... O yüzden şu son 5 bölümde bizimle ve heyecanla kalın...

E hadi o zaman. Sizi seviyorum...

--------------------------

'Ama bana evlenme teklifi etmedin.'

'Etmeyeceğimi nereden çıkardın?'

'Ya kabul etmezsem.'

'Buna ihtimal dahi bırakmam.' Cümlesinin ardından yüzündeki gülümsemeyle konuştuğunda kalabalığa doğru gelen tepsiler bir bir boşalmıştı. Her zamanki gelenek kaldığı yerden devam ediyordu işte. Olay bitse de Kasırga'larda eğlence bitmezdi. Kutlama sona erse dahi Kasırga'lar için o son geçerli değildi. Saçma sapan kurguların içinde kalıp yaşamaktansa adam gibi sarhoş olmayı bilip gerçekten eğlenceyi dozuyla yaşamak onların işi olabiliyordu. Zararsız, ziyansız...

Koşuşturma arasında geçen bir haftaya onlarca şey sığdırabilmek Kasırga ailesinin yeteneğiydi herhalde. Tibet artık kaçacağı tek yerin şirket olduğunu anlayarak Doğa'yı aldığı gibi holdinge koşuyor ve toplantı bahanesine telefonu bile kapatıyordu. Elbette Doğa'yı isteyelim diyen kendisiydi ve hala söylediğinin arkasındaydı ama bir çay için insan beş saat kıyafet seçme çabasına girmezdi ki. Hele ki altı üstü yüzük konulacak tepsi için on beş mağaza gezilmesi hiç akıl kârı gelmiyordu adama.