Gizemli Kitap

BÖLÜM 2/Gizemli Kitap

Nazlı'yı biraz olsun sakinleştirdikten sonra birlikte kitap seçmeye koyuldular.

Gizem'in gözleri kitaplara bakmaktan bozulacaktı.Üst raflardaki kitaplara baktıkça başı dönüyordu.Nazlı ise hemen bir kitap bulup okumaya koyulmuştu.Ama Gizem ne seçecekti ki?Kendisine göre pek kitap yoktu.Aşk kitapları okumayı da sevmezdi.Aksiyon kitabı dese kendi yaşına göre olan yoktu.Sürekli bu eve geldiğinden dolayı kendisine göre olan kitapları okumuştu.

Ellerini rafların üstünde gezindirmeye başladı.Bazı kitapları en dibe kadar itekliyor,bazılarının ise yerlerini değiştiriyordu.Sıkılmıştı.

Birden eline çok büyük bir kitap geldi.Normal bir kitabın 2 katı büyüklüğündeydi.Kitabı eline aldı.Kitabın adı yazmıyordu."Belki de çok eski olduğundan silinmiştir." diye düşündü.İçini açıp bakmak istedi ama kitap kilitliydi.Belki anahtarı dedesindeydi.O gelince (Yaşıyorsa) anahtarı ondan isteyebilirdi.Ama bu kitap kilitli olduğuna göre önemli olmalıydı.Anahtarı gizlice almalıydı.Kitabı alıp okul çantasına koydu.Sonra salona televizyon izlemeye gitti.Televizyon kırık ve paramparçaydı.Geri döndü.Biraz test çözüp uyumak en iyisiydi.Ama daha akşam yemeği yememişti.Nazlı'dan yardım alarak beraber akşam yemeği hazırlayabilirlerdi.Nazlı'ya seslendi.Ses yok.Bu sefer acayip bir korku yaşıyordu içinde.Yoksa onu da mı kaçırmışlardı?Evin içinde "Nazlı!" diye çığlık atarak Nazlı'nın kitap okuduğu odaya girdi.Nazlı sadece uyuyordu.Gözlerini açtı ve şaşkın şaşkın Gizem'e baktı.

-"İyi misin?"

-"Sen çığlıklar atarak odaya girip beni uyandırmadan önce uykumda gayet iyiydim.Ama şu an değilim!"

-"Özür dilerim.Kaçırıldın sandım."

-"Her uyuduğumuzda bizi kaçıran sadece rüyalarımızdır."

-"Başladı yine şımarmaya.Bilmiş bilmiş konuşma.Hadi gel,akşam yemeğini hazırlayacağız."

-"Tamam,yardım ederim ama biraz önce çığlık atmasaydın iyiydi."

-"Özür diledim ya.Hadi gel."

Akşam yemeğini yerken,Gizem'in aklında bir sürü soru vardı.Dedesi neredeydi?Ev neden böyleydi?Bu kitap neden kilitliydi,gizli miydi?

Normalde Gizem,gizemleri severdi ama şimdi bundan emin değildi.Çünkü eğlenmiyor,korkuyordu.

Yemek yedikten sonra Gizem erkenden yatmak istedi.Saat akşam 8'i gösteriyordu.Erken yatmakta fayda vardı.Aslında bu düşündükleri büyüklerin söyleyeceği şeylerdi.Yoksa büyüyor muydu?Yoksa anne-babasına gittikçe daha çok mu benziyordu?İkisi de olabilirdi.

Nazlı'nın yatağını hazırlayıp onu yatırdıktan sonra Gizem,kilitli dev kitabı almaya gitti.Belki kitabın kilidini açabilirdi.Evdeki çoğu kesici aletleri kullandı ama kitabın kilidini açamadı.Demek ki özel bir anahtarla açılıyordu ve bu anahtar dedesindeydi.Bu da demek oluyordu ki elinde çok değerli bir kitap tutuyordu çünkü dedesi,kendisi gibi her şeyi önemsemezdi.En sonunda uykusu geldi.Yatağını hazırladı.Telefon alarmını ayarladı.Yarın ne olacaktı?Korkuyordu.Ve gece rüyasında kabuslar görmeye hazırlanarak,ayrıca korkarak uykuya daldı.

Bir süre sonrasında kulağına tam olarak anlamadığı bulanık kelimeler fısıldandığını ve sesin giderek netleştiğini fark etmesinin ardından sarsılmaya başlamıştı. Görünen o ki uykusunun sonuna gelmişti.

Ellerini gözüne götürdü ve gözlerini ovuşturdu.Gözlerini biraz kırpıştırdı ve karşısına baktı.Karşısında dedesi,hiçbir şey olmamış gibi duruyordu.Gözlerini tekrar kırpıştırdı.Bu bir hayal miydi?Dedesi ona;"Günaydın kızım." diyordu.Üstündeki örtüyü kenara attı ve ayağına pantiflerini giydikten sonra salona koştu.Her şey yerli yerindeydi.Sonra dedesinin yanına gitti:

-"Dede,sen dün neredeydin?"

-"Pazara gittim.Geldiğinde uyumuştun."

-"Ev dağınıktı.Nasıl topladın?"

-"Ev dağınık değildi.Ev dün nasılsa bugün de öyle."

-"Dede,beni kandırmaya çalışma.Dün burası savaş alanı gibiydi.Delirmedim ben!"

-"Rüya görmüşsündür kızım.Hadi,okuluna geç kalacaksın.Hazırlan hemen."

Gizem gizlice çantasının yanına gitti.İçini açıp baktı.Dünkü kitap oradaydı.Dünkü olanlar rüya değildi.Dedesi onu kandırmıştı.Ama neden kandırsın ki?Bunu ona sormak isterdi ama kanıta ihtiyacı vardı ve kanıt da kitaptı.Dedesi o kitabı görse elinden alırdı.Elindeki kitap dedesinin günlüğü olabilirdi.Dedesi,Gizem küçükken hep ona anılarını anlatırdı.Yazmayı da severdi.Bir gün beklerse dedesinin yaşadığı olayları gizli günlüğe yazıp yazmayacağını öğrenebilirdi.Eğer günlüğünü ararsa Gizem o kitabı yerine koyar,değilse de o kitabın kilidini açmak için bir yöntem aradı.Bu iyi bir fikirdi.

Gizem,okuldan dönerken dedesiyle karşılaştı.Dedesi soluk soluğaydı.Ona bir anahtarlık uzattı.

-"Eve git ve kapıyı aç,ben pazara gidiyorum.Kardeşine sahip çık."

Bunları söyledi ve koşup gitti.Gizem,dedesinin ona yine yalan söylediğinden emindi çünkü dedesinin koştuğu yön pazarın tersi yönündeydi.

Nazlı da servisinden indi ve ablasına sarıldı.Beraber eve gittiler.Gizem'in yanında acil bir durum olursa diye dedesinin evinin anahtarı bulunuyordu ama dedesi bunu bilmiyordu.Dedesine bunu söyleme gereği duymamıştı.Dedesinin ona verdiği anahtarlarla da günlüğün kilidini açacaktı.Çok heyecanlıydı.

Nazlı ödevlerini yaparken (Gizem önceden ödevlerini bitirmişti.) Gizem de kitabı açan anahtarı arıyordu.Sadece 4 anahtar vardı ama kendisini uğraştırıyordu.Acaba hangisiydi?Anahtarları teker teker deneyip dedesi eve gelmeden önce doğru anahtarı bulmalıydı.İlk anahtarı denedi,olmadı.İkincisi de...Son iki tane kalmıştı.O sırada zil çaldı.Gizem korkudan elindeki anahtarı fırlattı.Günlüğü yeniden çantasına koyup anahtarı aramaya başladı.O arada Nazlı da yan odadan koşup kapıya baktı.Dedesi gelmişti.Elinde çizikler vardı.Ne olduğunu soramadan odasına gitti ve oradan bir çıt sesi bile duymadılar.Nazlı bir şey olmamış gibi ödevini yapmaya devam etti.Gizemde anahtarı arıyordu.

Anahtarı bulduktan sonra Gizem,son ikisini de denemek için eline aldı.Ama anahtarları karıştırmıştı."Ne kadar da beceriksizim!" diye söylendi.Yaklaşık 1 saat anahtarla uğraşmış olabilirdi.En sonunda denemelerinden bir sonuç aldı.Doğru anahtarı buldu ve kitabı açtı.Kitaptan ışıltılar yükseldi,havalandı ve kitap yeniden eline düştü.Kitapta bir yüz belirdi.Kahverengi,bıyıklı ama samimi bir yüz.Yüz,kendisine baktı.O da yüze.Gizem,gözlerini faltaşı gibi açmıştı.Tüm bunlar ne demek oluyordu?Gizem şoktayken kitap,ağzını açtı ve konuştu:

-"Merhaba,ben Munko!Ben bir Yardımcı-Büyü Asistanı'yım.Hangi büyüyü öğrenmek isterdiniz?"

Gizem afallamıştı.Ne diyeceğini bilemiyordu.Dedesi bir büyücüydü!