Can Apartmanı Sakinleri (Tamamlandı)

Karşı Komşu

 "Kusura bakmayın. Evinize geldim. Kendimi tanıtmadım. Ben Oğuz Murat Ayaz. Sadece anne tarafım Murat der. Cevriye hanım, kendileri teyzem olur."

Derya ablam durumu kontrol altına alabilmek için soğukkanlılıkla müdahale etti.

" Bendeniz Derya. Cevriye Sultanın karşısında oturuyorum." Çocukları eliyle göstererek "Bunlar da benim çocuklar Efe, Musab ve Nisanur." Dedi. Kübralara kaş göz edince tarihçi devam ettirdi.

" Hoş geldin. Ben Kübra." Deyip dişi kartalıma döndü.

" Ben de Kübra'yım. Ayırt etmek için bana hukukçu, adaşıma da tarihçi diyebilirsin." Dedi eliyle Kübra'yı göstererek.

" Memnun oldum." Dedi Oğuz kızlara bakarak. Sonra birden bana döndü. Ne yani ben de mi kendimi tanıtacaktım? Tam bayramlık ağzımı açacaktım ki,

" Müsaadenizle Hatice ile özel görüşebilir miyim?" dedi. Ağzımı hemencecik geri kapayıp tedirgin bir şekilde Cevriye Sultana baktım.

" Siz tanışıyor musunuz ki? Ne zamandan beri?" dedi kadın. Şaşırmıştı doğal olarak. Oğuz'a dönüp gözlerimi kıstım.

" Evet, teyzecim. Tanışıyoruz. Önce biz bir konuşalım. Ben gerekli açıklamayı yaparım sana." Deyip ayağa kalkmam için bana elini uzattı. Eline ters ters bakıp ayağa kendim kalktım. Hiç nezaket çekecek durumda değildim.

Ablama kısa bir bakış attığımda gözleriyle sorun yok dercesine baktı. Salona geçtiğimizde Oğuz arkamdan gelirken hızlanıp önüme geçti. Tam dış kapıyı açıyordu ki sordum.

" nereye, pardon?"

" Benim daireye geçeriz diye düşündüm." Dedi tek kaşını kaldırarak. Tek kaşını kaldırmasına odaklanınca ne söylediğini sonradan fark ettim.

" olmaz, saçmalama." İtiraz ettim hışımla.

" bahçede konuşalım." Diye önerdi.

" herkes bizim balkonda duyarlar zaten. Direk yanlarında konuşalım." Dedim kollarımı göğsümde bağlayarak.

" O zaman apartman boşluğunda?" diyerek hemen bir seçenek sundu.

" Ya tabi sonra sesimize Nail amcayla Ömer eniştem gelsin. Bugün pazar evdeler. Ne oluyor burada deyip gelsinler bir güzel haklasınlar seni. Doğru ya niye itiraz ediyorsam?" ukalaca konuşmama gittikçe sinirlenmeye başladığını hissettim. Nefesimi seslice dışarı verdim. Teslim olurcasına " tamam, benim odaya geç." Dedim. Odamın kapısını açıp yol verdim. Nasılsaev doluydu. Bir seslenişime herkes koşardı. 

Odanın içinde çalışma masasına doğru ilerledi. Ben kapıyı kapatınca hızla bana dönerek "Senin derdin ne?" diye sordu. Bağırmamak için kendini tuttuğu belliydi. " Bir haftadır sana ulaşamıyorum. Sanırım engelledin?" dedi sorarcasına.

Ne oluyordu ya? Haklıymış gibi gelmiş bana hesap soruyordu. Gözlerimi kısarak ona baktım. İşaret parmağımı ona yönelterek sallamaya başladım.

" Derdimden sana ne? Hesap sorar gibi gelmişsin bir de. Engelledim hem ne var?" dedim hırsla. Çıkışıma afallayarak baktı. Yeşillerinde hüznü görünce tavrıma pişman olsam da geri adım atmadım.

" Ya ben tam bir salağım!" birden sinirlenip üstüme doğru gelmeye başladı. Bağırmaya başlayacağı o kadar belliydi ki ama sonra kendini durdurup derin bir nefes aldı. " Ben neler düşünüyorum kendi kendime? Senin beni hayatında isteyeceğin falan yok. Ne diye uğraşıyorsam?" dedi hayal kırıklığıyla. Kapıya doğru gitmeye başlayınca önüne geçip durdurdum. Gözlerine baktım. Ta içine...