Can Apartmanı Sakinleri (Tamamlandı)

Döneceğim Söz!

Merhaba can apartmanı sakinleri ❤ yeni bölümle sizlerleyim.. finalimize çok az kaldı.. ben diyeyim bir siz diyin iki bölüm.. bu hikayeye canım bildiğim kişilerle birlikte olabilmek adına başlamıştım.. oldukça acemice olduğunun farkındayım ama bir kere bile tebessüm ettirebildiysem size yeter bana.. zaten bu işin ustası olduğumu da iddia etmiyorum.. okumayı çok severim evet, yazmayı sevdiğimi can apartmanımın sakinlerini yazarken fark ettim.. derya sultanla kaç kere bir araya geldik mesela en sonuncusunda kahve içmek nasip oldu.. 😅 o kadar çok istiyorum ki filizim de olsun derya sultan ayşenur tarihçi kübra oturalım yaz akşamı bir balkonda içelim kahvelerimizi doya doya sohbet edelim başımızda adamlar olmadan çıkaralım tadını.. sizi çok seviyorum be canlarım.. iyi ki varsınız.. aşka geldim uleynn ❤

Sivas'tan İstanbul'a döneli iki hafta olmuştu. Zor ayrılmıştım oradan yalan yok. Harika zaman geçirmiştim. Mükemmel ağırlamışlardı beni. Her günüm ayrı güzeldi korktuğum gibi olmamış kendimi hiç yabancı hissetmemiştim. Emel anneyle Cevriye sultan birbirlerine o kadar çok benziyorlardı ki hem görünüş hem de huy olarak kendimi gerçekten o ailenin bir üyesiymişim gibi hissedebilmiştim orada olduğum sürede. Kızlarla bile sonunda bir frekans tutturmuştum. Aramız iyi ayrılmıştık. Numaralarımızı birbirimize vermiş, tüm sosyal medyada takipleşmiştik. Korkut babam zaten beni ilk andan bağlamıştı kendine. Adamın kebap salonları vardı yahu. Bu bile onu sevememe yeterdi.

Döndüğümüz akşamın gecesinde Oğuz Murat'ı karşı daireye göndermiştim. Kızlarla bizim evde toplanmıştık. Filiz ablam Kocaeli'den, Ayşenur Ankara'dan kalkıp gelmişti bizim geleceğimiz günün sabahında.

O akşam tarihçi, yavru kartal, Derya Sultan ve aşkım Filiz ile kış bahcesine kurulmuş, çay kahve çekirdek eşliğinde ben her şeyi ayrıntısıyla anlatırken onlar da dikkatle dinlemişlerdi. Bir kısmı kendime saklamış olabilirdim sadece. O da malumunuz canım atımın beni öptüğü kısım. Onun haricindeki anlattığım her şeyin değerlendirmesini yapmıştık sabaha kadar oturarak. Lizzyciğim üstün stalk becerilerini konuşturup Oğuz'un eski kırığını bulmuştu. Kız evlenmiş üstüne de iki çocuk yapmış olduğundan tehlike listemden adını sildirmişti. Hatta bir ara acıkmış kendimize tost yapıp yemiş sonra tekrar devam etmiştik.

Şimdi aklımızda tek soru vardı. Canım babişim bu işe ne diyecekti? Nasıl tepki verecekti? Kendisi Hakkari'de görevde olduğundan bahsi şu ana kadar açamamıştım.

Okuldan gelince elimde kalan tek Kübramla yani tarihçimle kendimize makarna yapıp hızlıca yemiş, ardından bir kısa mesajla Derya ablamı yukarı çağırmıştık.

Ben balkonda sabırsızca oturup ablamı beklerken kapı zili çaldı. Tam yerimden fırlamışken mutfağı toplayan ilberim "Ben açarım." Diye seslenmesiyle oturdum geri oturduğum yere.

"Kız bu ne hal?" Diye girdi ablam balkona. Omuz silktim.

"Abla ben çok gerildim. Napayım? Zor oturuyorum var ya." Dedim ayağımın teki sabırsızca olduğu yerde titrerken.

"Biraz sakin olmaya çalış. Bak biz burada yanındayız. Ayşe sultan, Turgay ağabeyimin yanından bize destek olacak. Dert etme. Ben sanmıyorum ki ters bir şey desin. Yaşın da geldi bence." Dediği gibi tuttuğumu fark etmediğim nefesimi seslice dışarı verdim.

Dün akşam annemle telefonda nasıl yapacağımız hakkında konuşmuştuk. O babamın yanından destek verecekti bize. Elinde kahve fincanlarının olduğu tepsiyle balkona giren tarihçime acınası bir bakış attım.

"Timam Hatcikim ya! Yeter ama! Biz burdayız işte." Dedi güven verircesine.

Ablam gerginliğimin arasında komiseri sorunca sinirle karşılık verdim. "İşe gitti. Nasılsa kendi ailesiyle tanıştırdı ya beni, adama bir rahatlık geldi. Aşırı mutlu bir de. Haberi yok ki babam kan kusturacak. Zannediyor babamdan isteyecek babam verdim gitti diyecek. Şu an hayal aleminde. Ben de bilerek uyandırmıyorum. Kabus göresice. Diyorum babamla konuşacağım bu akşam. Konuş aşkım. Tez vakitte tanışalım. İsteyelim artık seni. Diyor. Bana diyor. Gevşek gevşek diyor."