[edited] NieZnajomy ✔︎

19

POV Minki

Szybko przebrałem się i ruszyłem pod adrem który wysłała mi Wiktoria
Kiedy już byłem pod bramą do osiedla napisałem do niej. Po dwuch minutach była już. Jeszcze piękniejsza niż na tych zdjęciach.
Stanęłem jak wryty. Kiedy powiedziała pierwsze słowa w strachu serce zaczęło mi szybciej bić.

- Minki?- zapytała ze strachem.

- Masz piękny głos- odpowiedziałem, a ona szybko otworzył bramę i się we mnie wtuliła. Nie wiem czemu, ale zaczęła płakać nie myśląc mocniej ja przytuliłem

- Już ci będę dobrze

- Minki nie wiesz jak się cieszę że cię widzę. Proszę chociaż ty zostań ze mną.  - Przytuliła mnie mocniej. Po paru minutach ruszyliśmy w ciszy do jej domu.

- Przepraszam cię za to nie wiem co się ze mną tam stało.

- Nie przepraszaj mnie, każdy musi się wypłakać. - Rozmawialiśmy na prawdę o niczym. W końcu stwierdziłem że coś powiem na czym mi zależy.

- Wiktoria?

- Tak.

- Powiedz mi tak dokładnie dla czego chciałaś mnie spotkać?- zapytałem.

- Nie wiem czy chcesz to wiedzieć... Kiedy weszłam do domu to moja mama od razu pojechał do pracy. Zostawiła mnie samą tutaj. Bałam się. Czułam się tu samotna  Przypomniałam sobie o tobie i napisałam do ciebie. I kiedy cię zobaczyłam.

- Już dalej wiem..  - I znowu ta cisza. Miałem już dość. Przytuliłem Wiktorie.

- Chcesz  jutro gdzieś wyjść?

- Tak tylko ja nie wiem nawet gdzie jest centrum...

- Przez po ciebie przyjdę. Tylko nie mam auta i czeka nas trochę długi spacer.

- Nic nie szkodzi. - uśmiechnęła się. Poczułem że mój telefon wibruje.