"Glaiza?" Napalingon si Glaiza sa tumawag sakanya. Nasa tapat sya ngayon ng isang restaurant at naghihintay ng taxi.
"Ahm.. yes?" May pag-aalinlangang sambit ni Glaiza. Pilit nyang inaalala ang babaeng kaharap nya pero hindi nya alam kung saan nya ito nakilala.
"Gabbi, remember? Ruru's friend?" Muling bumilis ang tibok ng puso ni Glaiza pagkarinig nya ng pangalan ng bintana. "Ang alam ko napakilala nya ako sayo nung last time na nagkita tayo sa isang mall?"
"I'm sorry. Yeah. Yeah. Naaalala ko na. Sorry." Pilit na ngumiti si Glaiza at naalala ang araw na nakita nila si Gabbi sa isang mall.
Flashback
"Ruru? Omg. Ikaw nga." Sabay na napalingon sila Ruru at Glaiza sa nagsalita.
"Gab?"
Lumapit ang babae kay Ruru at bumeso ito sakanya.
"Ikaw nga, Gab. Kelan ka pa nakabalik? Walang paabiso na nakauwi ka na pala ng pilipinas." Nakangiting sambit ni Ruru.
"Kapag sinabi ko bang uuwi ako ng pilipinas susunduin mo ako sa airport?" Gabbi said teasingly. He tap Ruru's shoulder softly.
"Hindi ka pa rin nakakapag move on sakin, Gab. I told you diba. Move on move on din." He joke.
"Wow Ruru. Ang kapal ng mukha ha. Never kitang nagustuhan no."
"Ouch. It hurts, Gab."
Napatingin si Gabbi kay Glaiza. "And who is she?"
"Oh. I almost forgot. Gab, this is Glaiza. Glaiza, this is Gab. My childhood friend."
"Hi Glaiza. Nice to meet you." She offered her hand. "Ingat ka dyan sa friend ko ha. Babaero yan."
Tinanggap naman ni Glaiza ang kamay ni Gabbi. "Don't worry. Hindi ko din naman sya gusto."
"Grabehan na to ha." Alma ni Ruru sa sinabi ni Glaiza.
"Hahaha. Magkakasundo tayong dalawa, Glai. By the way. I have to go. Hinihintay na kasi ako ng boyfriend ko. It's nice meeting you again, Glai. Til next time. Bye, guys." Nagwaved si Gabbi as she bids goodbye to Ruru and Glaiza.
Pagkaalis ni Gabbi, lumabas na din ng mall sila Glaiza at Ruru. Naghihintay sila ng taxi.
"Tahimik ah?" Puna ni Ruru. "Selos?" He teased Glaiza.
"Selos? Wow Ruru. Ang hangin mo ha."
"Sus. Di pa aminin kasi eh. You're jealous."
"You're so annoying." She rolled her eyes
"Hahaha. Huwag kang mag-alala, Glai. Sayo lang to." Ruru said and he pointed himself.
"Oh. Whatever, Ru."
End of flashback-
"So how are you guys? You know what, Glaiza. I see to his eyes na he's really onto you. Ruru is a great guy." Gabbi smiled on what she said.
"Sorry. Yeah, he's a great guy. But I don't deserve his love." Glaiza said sadly. She took a deep breath and bit her lower lip. Pinipigilan nya ang luhang nagbabadyang pumatak.
"Why? Why not? You guys look good together." Napansin ni Gabbi ang pag-iwas ng tingin ni Glaiza. "What's wrong?" She look at Glaiza worriedly.
"The truth is.. hindi ko alam kung nasaan si Ruru. I'm sorry." Sambit ni Glaiza.
"You don't have to say sorry. I'm don't know the whole story behind everything happens to both of you. But I know Ruru, pag may problema sya. Gusto nya lang mapag-isa. He'll come back soon and everythings going to be fine."
Ngumiti si Glaiza. "Thank you, Gab. So such a great person and good friend to Ruru."
"And to you as well." She smiled and hug Glaiza. "Take care, Glai."
//
Glaiza's POV
Kanina pa ako nandito sa tapat ng condo ni Ruru. Umaasa na biglang bumakas ang pinto at lumabas si Ruru. Pero alam ko namang imposible. Ilang araw na simula ng bumalik ako at lagi akong nagpupunta dito. Hindi ko alam kung bakit pero sobrang nag-aalala na ako sakanya.
"Ate Ganda?" I looked down and saw Cassandra. "Hinahanap mo po si Kuya Pogi?"
"Yeah." I uttered. I'm a little bit nervous. Actually, hindi ko alam kung paano humarap at makipag-usap sa mga bata.
Tuwing nakakakita ako ng mga bata, naaalala ko lang ang ginawa ko kay Baby Emmanuelle. Naaalala ko lang ang nakaraan ko. At sobra akong nilalamon ng konsensya ko.
"Ate, why are you crying?" She asked.
I smiled. Bumaba ako ng kaunti para magkataas na kaming dalawa ni Cassandra. "Cassandra, can I hug you?" Pumatak na ang luha ko. Hindi ko na napigilan ang nararamdaman ko.
"Oo naman po, Ate."
Niyakap ko si Cassandra ng mahigpit. Ganito sana kami ngayon ni Baby Emmanuelle kung hindi ko lang ginawa ang kasalanan ko na yun. Pero kung buhay ba sya, magiging mabuting ina ba ako? Magiging maayos ba ako sakanya? I don't know. Hindi ko alam kung paanong maging ina kung sa umpisa palang natakot na ako.
"I'm sorry, Baby Emman. Mama loves you so much. I love you, Baby." I whispered. Hoping na naririnig ngayon ng anak ko ang mga sinabi ko.
"I love you, Ate." I heard Cassandra. I felt a relief in my heart.
Humiwalay ako sakanya ng yakap. Pinunasan ko ang luha ko. "Thank you, Baby Cassandra. Thank you so much."
Naramdaman ko ang maliliit na daliri ni Cassandra sa pisngi ko. "Don't cry na, Ate. Ang mommy ko din umiiyak every night. And I don't want to see her crying because I love her so much and you also. Please stop crying. I promise. Pag nakita ko si Kuya Pogi, papagalitan ko sya."
Napangiti ako sa sinabi nya. "No. Hindi ako inaway ni Kuya Pogi."
"Bakit ka po umiiyak?" She asked innocently.
"Nothing. I just happy kasi you let me hug you."
"Ah. Okay po. Stop crying na po ha? Babye na po, Ate. Baka hinahanap na ako ni Mommy." She kissed me on my cheek.
"Bye."
Pinanuod ko si Cassandra paalis. Tumatakbo sya papunta sa condo nila. I miss you so much Baby Emmanuelle.
