-Dawn's POV-
"OH DAWN. Bat andito ka pa?" Nakangiting tanong ni Lala at lumapit sakin.
"Uhm, wala pa kasi yung sundo ko" sagot ko. Loko, wala talagang magsusundo sayo gaga!
"Ah, grabe naging driver mo na pala si Boss Calvin ah." biro niya, referring to the time where she saw Calvin picked me up. "Oh ito nga pala, meron sayo nagpapabigay" aniya at mas lalong lumapad ang ngiti niya.
"Hey, whats with that smile? Its bothering me" pabirong reklamo ko habang nakangiti.
"Wala lang to" natatawang sabi nito sabay kuha ng isang box ng brownies galing sa paper bag na dala niya.
"Teka, ikaw ha. Napapadalas yung pag abut mo sakin ng mga regalo." Sabi ko, habang nagdadalawang isip kung tatanggapin ko ba o hindi.
"Tanggapin mo nalang, sayang effort ng mga fans mo eh." Aniya at napatingin naman ako sa mga mata niya at tinititigan ito ng maigi.
Kinokonsensya ba niya ako? Hmm
"Basta benake niya talaga to" dagdag niya at hinawakan ang kamay ko para hawakan yung box ng brownies upang di ko na matanggihan pa.
"Niya? Sinong—" But before I could finished my sentence, she interjected.
"Calvin.." habang nakatingin sa ibang deriksyon.
"—galing kay Calvin?" Biglang tanong ko at sinunod ang tingin sa deriksyong tinitingnan ni Lala at nakita ang kotse ni Calvin na papalapit.
Sabi na nga eh! Buti nalang huhu!
*beep* Si Calvin at lumabas upang buksan ang pinto ng passenger seat ng kanyang sasakyan.
"Oh si Calvin, sige Dawn pumunta ka na doon" pagmamadali niya.
"S-sige, salamat nga pala sa brownies!" Paalam ko kay Lala na naglakad na rin palayo habang ako naman ay naglalakad palapit kay Calvin na naghihintay sa labas, bahagyang nakasandal sa kanyang kotse.
"Get in" agad naman akong pumasok at nakitang lumibot siya upang makasakay sa drivers seat.
"Hey" he greeted in a husky voice sabay halik sa pisngi ko nung makapagseat belt na ito. I cant help but to blush. At ang mukong, tumawa lang at nag start nang magdrive.
"I'm sorry I'm late, pinaghintay kita" aniya at sumulyap saking deriksyon.
"Wala yun, andon naman si Lal—" then I stopped talking when I saw him clenching his jaw when I mentioned her name.
He really don't like her, hmm.
Tumikhim naman ako para mawala ang tensyon bago magsalita ulit. "Pano mo pala nalaman na nandito pa ako?" And when I faced him, he has this playful smile plastered in his lips.
Mood swings yarn?
"Cause i know" nakangiti niyang sagot, kumunot naman ang nuo ko.
"Pano nga? We're you stalking me?" Tanong ko sabay pabirong hampas sa balikat niya, tumawa naman ito sabay halik sa kamay ko na hawak hawak niya habang nagdradrive.
YOU ARE READING
STUCK IN PAIN (UNEDITED)
Teen Fiction____________~*~__________ "Minahal mo nga ba ako? Mahal ko?" Biglang tanong niya sakin habang di mapigilan ang sarili na hindi humikbi. You can tell in his eyes the pain and trauma I inflicted on him. I don't deserve you, my love. You're too good t...
