STUCK IN PAIN (UNEDITED)

Chapter 48: In Between

-THIRD PERSON'S POV-

NAGHAHABOL NG HININGA nung nagising si Dawn habang patuloy pa rin sa pagluha ang kanyang mga mata. Mabilis nitong pinunasan ang kumawalang luha habang nililibot nito ang paningin at nakitang nasa gilid na niya si Calvin na alalang-alala sa kanya.

"Thank goodness Dawn! You're awake!" He exclaimed na akala mo naman ay galing sa coma si Dawn.

Nagugulohang nilibot ulit ni Dawn ang paningin at nakitang nasa gitna pa rin sila sa ere dahil nasa kalagitnaan pa rin sila sa byahe.

"I was getting worry." Ani Calvin at akmang hahawakan sana ang balikat ni Dawn nung bigla itong umiwas sa kanya dahil sa takot.

"I'm sorry." Mabilis na wika ni Calvin.

"I was just.. scared you know. Ang hirap mong gisingin. Mabuti nalang di nagising sila tita dahil sa bangungot mo." Komento ng binata.

"Bangungot.." Ani Dawn habang nakatingin sa kawalan.

"Yes. You were having a nightmare. You were crying so bad." Calvin said intently.

A loud and deep sigh came out from her mouth as she lean on her seat, making Calvin turn his attention to her. "Mind telling me what just happened?"

She then looked at him, blankly and replied. "I just dreamt about my rapist. I can still recall the perfume he wore that night." She said without any expression on her face while staring directly at Calvin's eyes, making him feel unease.

"Ma'am, sir.." Ngunit biglang nabaling ang kanilang atensyon nung lumapit sa kanila ang flight attendant ng eroplano. "Pinapalabas na po kayo ng eroplano, utos sakin ng iyong mga magulang." Nakangiting wika nung babae at sinamahan silang dalawa pababa ng eroplano kung saan naroon ang kanilang mga kasama, nakikipag usap pa sa piloto habang ang iba naman ay dumeritso na sa loob ng airport.

"Oh mija, you're awake. Masyado yatang napaganda yung tulog mo." Sambit ng ina at agad na tinuon ang atensyon sa piloto nung makasagot si Dawn.

"Hell yeah." Dawn replied sarcastically then put some sunglass on as she proceeded to go inside the airport while Calvin follows her.

Ilang oras na ang nakalipas, nakarating na rin sila ng bahay ngunit ang lamang ng isipan niya ay ang kanyang panaginip kanina sa eroplano. Di niya alam bat napanaginipan na naman niya yung lalakeng nambaboy sa kanya.

Di niya alam kung pano nangyari yun, na naalala niya bigla yung amoy nung taong nang gahasa sa kanya. Na para bang totoong naaamoy niya ito.

Di niya maintindihan kung bakit si Calvin at kung pano naging si Khalil yung taong yun.

Lahat ay di niya alam. Di alam kung saan kukuha ng sagot.

Litong-lito siya kung pano naging imposible yun. Isang malakas na buntong hininga na lamang ang pinakawalan ni Dawn at malakas na sinandal ang likod sa upuan nito habang malalim na nag iisip.

Di pa rin matapos tapos ang imbestigasyon tungkol sa nangyari sa kanya sa Pico De Loro dahil sa daming taong pumunta roon, kaya't ganon na lamang kabagal ang proseso ng pagkamit ng hustisya.

Kinaumagahan ay matamlay na nagising si Dawn mula sa 10 oras niyang tulog kagabi, di na nga siya nakapaghapunan dahil sa pagod ngunit kahit na lumampas 8 oras na ang naitulog niya ay ganon katamlay at pagod pa rin ang nararamdaman niya dahil simula nung napanaginipan niya ang nangyari sa kanya, di niya maitatangging, di siya mapalagay.

"Oh, why you're so matamlay mija? Umagang umaga, matamlay ka agad?" Komento ng ama niyang nakaupo habang nagbabasa ng diyaryo at handa nang umalis ng bahay anumang oras.