KALBİMİN SESİ (SonGün)

Bölüm 39

Songül sabah uyandığında Güney hala uyuyordu. Kollarını Güney'e sarıp yanağına kocaman bir öpücük kondurdu.

Songül:"Sevgili... uyan hadi."

Güney uyanmamıştı. Songül yüzüne ufak ufak öpücükler kondurmaya başladı.

Songül:"Ya Güney uyansana."

Songül Güney'in dudağına ufak bir öpücük konduruyordu ki Güney belinden tutup öpmeye başladı.

Songül geri çekildiğinde Güney'in omzuna vurdu. "Gıcık! Uyanmıştın değil mi?!"

Güney güldü. "Evet. :)"

Songül:"İyi kalk o zaman." diyerek ayağa kalkıyordu ki Güney birden kolundan tutunca Güney'in üstüne düşmüştü.

Songül:"Ne yapıyorsun Güney?"

Güney:"Karıma sarılmak istiyorum biraz."

Songül:"Kahvaltı hazırlayacağım Güney." diye kalkmaya çalışsa da Güney bırakmamıştı.

Güney:"Biraz sarılayım ne olur. Sonra birlikte hazırlarız."

Songül:"İyi tamam." diyerek kollarını Güney'e sardı.

Güney:"Aşkım... " diye mırıldandı.

Songül:"Dün aşkım demiyordun ama."

Güney:"Kızmıştım çünkü sana."

Songül:"Özür diledim ama."

Güney:"Bunu konuşup tadımızı kaçırmayalım bence."

Songül:"Sarılmaya doyduysan kalksak da karnımızı doyursak artık. Ölüyorum açlıktan."

Güney Songül'ün yanağına kocaman bir öpücük kondurdu. "Kendini iyi hissetmiyorsan dinlen sen. Ben hazırlarım."

Songül:"Yok yok iyiyim."

Kısa süre sonra kahvaltıyı hazırlamışlardı.

Güney:"Ellerimize sağlık valla süper olmuş."

Songül güldü. "Sen de anlıyorsun mutfak işlerinden. :)"

Güney:"Tabi kızım. :)"

Songül su almak için ayağa kalktığında yine başı dönmüştü. Güney hemen kalkıp kucağına aldı.

Güney:"İyi misin?"

Songül:"Yine başım döndü."

Güney:"İtiraz etmek yok bugün doktora gidiyoruz."

Songül:"Tamam..."

Güney yavaşça Songül'ü kanepeye bırakıp yanına oturdu.

Güney:"Canın bir şey istiyor mu?"