Songül sabah uyandığında dün gece olanları hayal meyal hatırladı.
"Off ne yaptım ben ya!"
Elini yüzünü yıkayıp giyindi.
Şu an Güney'i görebilecek durumda değildi. Çok utanıyordu ondan. Bu yüzden tek başına kahvaltı yapmak için aşağı indi.
Kahvaltı yaparken telefonu çaldı. Arayan Burak'tı.
Songül:"Alo."
Burak:"Günaydın."
Songül:"Günaydın."
Burak:"Ne zaman dönüyorsun?"
Songül:"Yarın sabah döneceğiz galiba."
Burak bir süre sessiz kaldı.
Songül:"Bir şey mi söyleyeceksin?"
Burak:"Dün gece.... seni aradım. Güney açtı telefonu."
Songül:"Ben uyuyakalmışım o da sağolsun odaya getirmiş."
Burak:"Alkol kullanmadığını söylemiştin de şaşırdım o yüzden."
Songül:"Canım sıkkındı biraz."
Burak:"Niye?"
Songül:"Niye olacak Burak?! Sürekli sorguluyorsun. Çok üstüme geliyorsun!"
Burak:"A... aşkım ben seni merak ettim sadece."
Songül:"Etme Burak. Bu kadar bunaltma beni."
Burak:"T... tamam dikkat ederim bundan sonra. Seni seviyorum."
Songül:"Görüşürüz." deyip telefonu kapatmıştı.
********
Güney uyanınca dün gece aklına gelince gülümsedi. "Off ne gülüyorsun lan! Kız sarhoştu sonuçta." diyerek kalkıp giyindi ve Songül'ü çağırmak için kapısını çaldı.Kapı açılmayınca Songül'ün aşağıda olacağını düşünüp aşağı indi.
Güney'in geldiğini gören Songül gizlenmek için yüzüne menüyü tutmuştu. Fakat Güney onu çoktan görmüştü.
Güney gülümseyerek yanına gitti. "Günaydın. :)"
Songül hala görmemezlikten geliyordu.
Güney tutup menüyü çekti. "Songül... ne yapıyorsun? :)"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KALBİMİN SESİ (SonGün)
Fiksi PenggemarDoğru bir karar vermek istiyorsan kalbinin sesini dinle. ❤