Ertesi gün sabah Güney karavanda otururken Songül ve Burak gelmişti.
Songül:"Günaydın. :)"
Güney:"Günaydın."
Songül:"Burak sen bizim sahnemiz bitene kadar burada bekle istersen. Sonra çıkarız."
Burak:"Yok burda sıkılırım. Gelip sizi izleyim ben de."
Songül:"İyi sen bilirsin."
Songül ve Güney'in hazırlıkları bitince sahneyi çekmek için dışarı çıktılar.
Yönetmen:"Güney... Songül.... şu banka oturup repliklerinizi söylüyorsunuz... Songül tam ayağa kalktığında Güney sen belinden tutup öpmeye başlayacaksın."
Burak öksürmeye başladı. "Pardon hocam öpmek derken?"
Yönetmen ters ters Burak'a baktı. "İşime karışacaksanız karavanda bekleyin lütfen."
Burak:"Yok karışmak değil de..."
Songül Burak'ın sinirlendiğini hissetse de bir şey demeden Güney'in yanına oturdu.
Tam Güney Songül'ü öpmek için yaklaşmıştı ki Burak "Bir dakika." deyip durdurdu.
Songül ve Güney birbirinden uzaklaşırken yönetmen "Ne oluyor?!" dedi öfkeyle.
Burak Songül'ün yanına gidip eliyle Songül'ün saçlarını düzeltti. "Songül'ün saçları bozulmuş da."
Yönetmen derin bir nefes alıp Songül'le Güney'e döndü. "Tekrar alıyoruz."
Yine tam Güney Songül'ü öpecekken Burak "Hocam olmadı sanki..."
Yönetmen:"Yeter! Senin yüzünden çekemedik bir sahneyi!"
Songül:"Burak."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Burak:"Afedersiniz. Tamam sesimi çıkarmayacağım bir daha."
Yönetmen:"Zaten bir daha keserseniz setten çıkarmak zorunda kalacağız!"
Tekrar sahneyi çekmeye başladılar. Burak öfkeyle izliyordu. Güney Songül'ü belinden kavrayıp öperken Burak sinirden elini yumruk yapmıştı.
Yönetmen:"Songül sen de ellerini Güney'in boynuna sar. Tekrar alıyoruz bu sahneyi."
Burak:"Tekrar mı?!"
Yönetmen ters ters bakınca Burak bir şey diyememişti. Sahne tekrar çekilirken Burak sinirden yerinde duramıyordu.
Çekimler bittiğinde birlikte karavana geçtiler. Eylül ve Meral de oradaydı.
