KALBİMİN SESİ (SonGün)

SonGün'ün Mutlu Sonu

Arkadaşlar bu hikayenin yeni bölümü değil.

SonGün'ü güzel bir sonla hatırlayıp final bölümünü unutmak için bir bölüm yazmak istedim. Kızların kaza yaptığı andan itibaren yazdım.

Keyifli okumalar. 💕

*******
Güney Songül'e sürpriz yapmak için yemek hazırlamaya karar vermişti.

İnternetten tariflere bakarak çeşit çeşit yemek hazırladı.

Güney:"Becerdim ya... Songül bayılacak. :)"

O sırada telefonu çalmıştı. Ekranda yazan Songül ismini görünce Güney'in yüzüne bir gülümseme yayıldı.

Güney:"Efendim aşkım. :)" diyerek telefonu açtı.

Karşıdaki ses Songül'e ait değildi.

Cemre:"Güney ben Cemre." dedi ağlayarak.

Güney korkuyla yutkunmuştu. "C... Cemre..."

Cemre:"Biz kaza yaptık Güney... Hastaneye gidiyoruz."

Güney titreyen elleriyle hiçbir şey söylemeden telefonu kapattı ve evden çıktı.

Birtanecik karısıyla kızına bir şey olursa yaşayamazdı.

Hastaneye geldiğinde kızlar hala getirilmemişti. Hastane bahçesinde korkuyla bir oraya bir buraya yürürken Serkan ve Mert koşarak yanına geldi. Onlar da Güney gibi panik içindeydi.

Serkan:"Güney... gelmediler mi?"

Güney başını iki yana salladı.

Bu sırada Feride, Toprak ve Ali de gelmişti.

Feride ağlıyordu. "Kızlarım nerede?"

Toprak:"Feride biraz sakin ol. Bak çocukları da üzüyorsun."

Ambulans sesleri duyulmuştu. Erkekler sevdikleri kızın başındayken Feride gözyaşlarıyla hepsine koşuyordu.

Güney sevdiği kadının saçlarını okşadı. "Songül'üm... aç hadi gözlerini."

Kızları sedyeyle alıp ameliyata götürmüşlerdi.

Hepsi koridorda oturup kızların sağsalim çıkmasını beklerken Cemre geldi.

Feride:"Cemre... iyi misin canım?"

Cemre:"Kardeşlerim iyileşmeden ben iyi olamam ki." diyerek Feride'ye sarıldı.

Serkan:"Gel otur Cemre." diyerek ayağa kalktı.

Cemre Serkan'ın yerine otururken Serkan da önünde yere diz çökmüştü.