KALBİMİN SESİ (SonGün)

Bölüm 31

Songül:"Salonda yatıyorsun.."

Güney:"Ne salonu Songül saçmalama."

Songül:"O zaman ben yatarım."

Güney:"Ya niye böyle yapıyorsun?!"

Songül:"O kıza engel olmuyorsun çünkü! Sana sarıldığında kendini geri çekmek yerine öylece duruyorsun Güney!"

Güney de sinirlenmeye başlamıştı. Songül'ün elindeki yastık ve battaniyeyi sertçe aldı.

Güney:"Tamam öyle olsun!" diyerek kapıyı çarpıp çıktı.

Güney gidince Songül yatağın üzerine oturup gözyaşlarını serbest bıraktı. İlk günden tartışmışlardı.

Songül olanları tekrar gözünde canlandırınca aslında Güney'in çok suçu olmadığını düşünmüştü.

Songül:"Üff salak gibi odadan kovdum bir de." dedi gereksiz yere suçladığının farkına vararak.

Önce elini yüzünü yıkayıp saçlarını taradı daha sonra geceliğini giyip odadan çıktı. Salona gittiğinde kanepede uyuyan Güney'i gördü.

Kanepenin ucuna oturup Güney'in yüzünü okşadı..

Songül:"Güney..."

Güney cevap vermemişti.

Songül:"Ya uyuyor musun?"

Güney yine bir şey dememişti.

Songül:"Güney hadi kalk... odamıza gidelim." diyerek Güney'in yüzüne öpücükler kondurdu.

Bu kez Güney gözünü açmıştı.

Güney:"Songül rahat bırakır mısın? Uyuyacağım."

Songül:"Odada uyu... yoksa rahat bırakmam."

Güney:"Dalga mı geçiyorsun Songül? Önce kovdun şimdi çağırıyorsun."

Songül:"Ya hatamı anladım. Biliyorum senin suçun yok o kız sana asılıyor."