Twisted Red String (completed)

END OF THE STRING

Please read the author's note sa huli after basahin ang ending ok? :)

[Frost]

Life sucks. Life's a bitch.

No.

It's Fate who's a bitch. Fate's the one who played a great role in human's life. That's why people tend to blame life. Or him.

People always look for something or someone to blame to find comfort. That's a human's nature. Always blaming others.

And like others I blame someone. I blame myself for everything.

Kung hindi lang sana naging makitid ang utak ko. Kung sa una pa lang sana nakinig na ako sa mga sinabi nila. Sa kanya. Edi sana hindi hahantong sa ganito. Sana kasama ko silang nagtatawanan at nag-aasaran. Aasarin ko siya at lalambingin matapos ang away.

If only I learned how to forgive and forget. Hindi sana nangyari 'to.

COMATOSE.

Yan lang ang salitang narinig at naintindihan ko sa mga sinabi ng doktor. Everything was just blank.

One moment, hinahatid lang namin nila, Seb, Flinn, Jan at Kristoff si Crystal sa airport the next moment everything stop when I received a call from Sheira.

Naaksidente sila habang papunta sa airport kung nasaan kami ni Crystal. They were hit by a sports car who's driver is a drunk bastard.

Both Josh and Luna is on a critical state ng itakbo sa hospital, samantalang si Sheira ay bali sa balikat, paa at mga sugat lang ang natamo. After four hours, dineklara ng doktor na comatose si Josh at Luna. Stable na sila pero kailangan pa rin silang imonitor incase may complications.

May tumapik sa likuran ko kaya napaangat ako ng tingin. Isang malungkot na ngiti ang binigay ni Crystal sa akin bago umupo sa tabi ko.

"Ayaw mo bang pumasok?"

Kanina pa sinabi ng doktor na pwepwede ng makita sila pero pinauna ko na ang iba. Ayokong tanggapin ang nangyari sa kanila. Kung makikita ko sila sa ganung sitwasyon, marerealize ko na hindi ito bangungot.

Ayokong tanggapin ang katotohanang naulit na naman ang nangyari, four years ago.

Umiling lang ako sa kanya bilang sagot.

"Afa, be strong. Everything's going to be alright. They're both fighters, Afa. Alam mo yan."

Nasubsob ko na lang ang mukha ko sa mga kamay ko at sunod sunod na napailing. Hindi ko alam kung anong gagawin ko. Sobra akong natatakot sa pwedeng mangyari. Kahit alam kong stable na sila, natatakot pa rin ako sa pwedeng magbago.

"I-I don't know Talie...I'm scared..." para akong batang nagsumbong sa nanay na inaway ako. Gusto kong magpakatatag pero paano ko 'to gagawin kung kinakain na ako ng takot. "It's like four years ago, Talie...I'm scared.."