Uçarı Aşk (THB-2)

2.6: "Kendine İyi Bak"

Bu bölüm,

@Demelenere

@Duyguykn3

@bilgnnn

@ammavelakin

Okurlarıma ithaf edilmiştir. Yorumlarınız için çok teşekkür ediyorum. Ve bu şekilde karşılık vermeye çalışıyorum. Her yorumu okuyorum. Yazma isteği oluşturuyor. Her birinizi, yüreğinizden, parmaklarınızdan çok çok öpüyorum! Kızmayın, her bölüm farklı kişilere ithaf veriyorum. Keyifli okumalar! 😘😘😘

3.GÖZ
Aden, ayaklarını kalçasının altına toplarken, yanında çizim yapan Rüzgar'ı inceledi şirin şirin. Birkaç gündür onunla beraber paylaşıyordu sessizliğini.

Aden Lina Devran, suskunlaşmıştı. Ondan hiç beklenilmeyecek şekilde az konuşuyordu.

Gamzeleri, 6 gündür kendini göstermemişti.

Dünü hatırladı.

Okuldan çıktıktan sonra biraz yürümek istemişti. Adımları onu önce sahile, sonra da taksiyle Ediz'in mahallesine götürmüştü. Evlerinin önüne gittiğinde...

Sarhoş bile olsa kapıyı açacak bir Ediz olmadığını fark etti. Tam şurada, onun boğazına yapışsalar ve deli gibi çığlık atsa Ediz binlerce kilometre öteden, Amerika'dan duyamazdı. Ne acı.

İlk üç gün aramıştı genç adam. Ama aramalar, kesilmişti.

Annesiyle, Rüzgarla, babasıyla, hatta Savaş amcasıyla konuşuyordu ama Aden'i üç gündür aramıyordu. Telefonunu ne zaman çaldırsa, meşguldü.

-Bu çizdiğin, Eva..." Çenesi kasılan Rüzgar, Aden'in gösterdiği çizime baktı donuk gözlerle.

-Öyle. Kaldır onu da, çatı katına." Gözleri doldu genç kızın. İkisinin de kanadı kırıktı.

Eva, Rüzgar'ın Evası, İngiltere'ye gitmişti. Orada bitirecekti liseyi. Üstelik o olaydan sonra, Rüzgar'ı bir kerecik bile görmek istemeden. Aden konuşmaya çalışsa da, genç kızın ağzını bıçak açmamıştı Rüzgar hakkında.

-Rüzgar...Yapma böyle." Elini üçüzünün elinin üzerine koyup, okşadı. "Üzülüyorsun. Hem o kadar az yiyorsun ki... Şu hale bak! 85 kiloya düştün." Rüzgar'ın sinirlendiğini anladı. Her ne kadar unutulmadığı aşikar da olsa, hatırlatılması onu sinirlendiriyordu. Aden'in, eli üzerindeki zarif elini, dudaklarına götürüp öptü.

-Aden, ben iyiyim. Sen? Sen nasılsın asıl? Ediz'i çok mu özlüyorsun?" Lina için, adının söylenmesi bile yetmişti. Gözleri dolarken, kardeşi onu kucağına çekip sıkıca sarıldı.

-Çok..." burnunu çekerken mırıldandı, kedi gibi sırnaşarak. "Rüzgar, ben onu çok özledim. Resmen gözümü kapatsam karşımda sanki... Neden aramalarıma yanıt vermiyor?" Rüzgar, parmaklarını yumuşak saç tutamlarına sokup okşarken, Aden'in kafasına bir öpücük kondurdu.

-Benimle bile iki üç cümle konuşuyor. Pek iletişim kurmuyoruz." Kız geri çekilince omuz silkip, zorla da olsa, sırf Aden'e umut olmak için gülümsedi. "Lina'm, iyi olduğunu biliyoruz ya. O yeter. Bazen bir insanın, hayatının tam ortasında olmayabiliriz. Bu durumda sağ olmaları bile bizim için yeterlidir." Gözlerinden akan yaşları, Rüzgar parmaklarıyla silip süpürürken bakışlarını ellerine indirdi.