BİR ÖPÜCÜK MASALI - MASAL SERİSİ I - FİNAL

23.BÖLÜM - EYVAH EYVAH

DÜZENLEME YAPAMADIM. HATALARIM VARSA ŞİMDİDEN ÖZÜR DİLERİM =) VE SÖYLERSENİZ ÇOK SEVİNİRİM.

Masal bir yandan Derin’in avuçlarına kolonya dökerken, bir yandan da Yaz’a söyleniyordu. “Hiçbir şey ağzında durmaz kızım, bunun mu duracağı tuttu.”
“Teessüf ederim anne, ben dedikoducu muyum? Ayrıca benim de son anda haberim oldu. Arayıp ispiyonlasa mıydım? Yani evlendiler ha, siz de çok ayıp bir şey yapmışlar gibi davranmayın. Ayrıca buna siz mecbur ettiniz onları-“
“Ay Masal Allah aşkına sustur şu kızını. Zaten fenayım!” diye söylendi Derin. sonra kendi kızına baktı. “Sevi bunu bize, babana nasıl yaptın?”
“Siz bana nasıl yaptınız anne?” sonra sinirle ayakta dört dönen babasına baktı, ayağa kalkıp, karşısına geçti. Ertan arkasını döndüğünde kızını görmesi ile durdu. “Baba-“
“Sakın! Sakın bana baba deme!”
“Neden? Evlendim diye mi? Evlenmeden gelip sana ‘hamileyim’ deseydim, yine bana kızabilecek miydin baba?”
“Hii, hamile misin?” diye cırladı Masal.
“Ya saçmalama Masal yenge.” Tekrar babasına döndü. “Ben sana ‘aşığım’ diyemedim baba, sebebini bilmiyorum. Hiçbir şeyden korkmayan ben, duygularımı size demekten korktum. O gün..." derin nefes aldı.  “Kaza günü benim terslemelerime rağmen Araf sizinle konuşmaya geliyordu.” Babasının gözlerinin içine baktı. “Ben sana benzemek istedim baba. Kimseyi sevmek istemedim. Kimse canımı yaksın istemedim. Annem gibi olmak istemedim ama sen de en sonunda anneme aşık oldun. Beni anlamanı isterdim. Çünkü ben ilk kez birini kaybetmekten korktum. İlk kez birinin canı benden önemli oldu. Ben Araf’ı seviyorum.”

Ertan gözlerini yumdu. Evet Sevi ona benziyordu. Başı boştu, vurdum duymazdı ama hayatının aşkını bulduğu anda onu kaybetmemek için her şeyi yapardı. Tekrar gözlerini açıp, kızına baktı ve kollarını açtı.
Sevi hayatında belki ilk kez birilerinin önünde gözyaşını saklamadı ve babasının kollarındayken yanaklarından akan yaşları umursamadı.
“Seni çok seviyorum baba.”
“Hadi oradan, artık aşkın da değilim.” Dedi şakayla karışık. Kulağına sır verir gibi uzandı;
“Hala benim ilk aşkımsın ve ondan daha yakışıklısın.” Deyip, göz kırptı.
Ertan bu lafı ile kahkaha attı. Sonra Araf’a döndü. “Haftasonu aileni de çağır, en azından aile arası bir kutlama yapalım.” dedi. Derin de kalkıp kızına sarıldı.
“Peki, tabi ki çağırırım.” Derken yutkunuyordu. Neyse ucuz yırtmışlardı.

Masal Kerem’e baktı. “Bu aile de, bizim kızlarda deli ha ben sana söyleyim. Sakın karşı çıkayım deme.”
“Hayatım ne karşısı ne çıkması. Ben çok sevdim zaten bu hergeleleri.”
Masal kahkaha attı. “Ah Kerem ah! Ne üç kağıtçısın sen.”
Akşam yemekten sonra Araf Sevi’nin kulağına eğildi. “Burada kalmayacaksın değil mi? Gideceğiz.” Diye sordu.
“Bilmiyorum ki.”
“Ne demek bilmiyorum Sevi, evlendik biz. Bırakmam seni.”
“Tamam bulurum bi şey, merak etme. Hoş bir şey yapamayacaksın da, neyse...” deyip, göz kırptı.
Araf başını öne eğip güldü. “Sadece yanımda nefesini istiyorum.”

Adamın söylediği şey ile Sevi bir anda bakışlarını ona çevirdi. “İyi ki hayatıma girdin.”
“Söylemiştin.”
“Her dakika söylemek istiyorum.” Dedi Sevi gülümseyerek. Sonra annesine döndü. “Şey anne Araf bu akşam bana bir sürprizi varmış-“
“Babana söyle beni hiç karıştırma.”
“Anne nasıl söyleyim? Ayrıca biz evlendik.”
“Hafta sonuna kadar bekleyin işte kızım.”
“Olmaz anne, hazırlamış çocuk.”
“Of iyi tamam.”

Teresa çıkan Yaz ve Boran birbirilerine baktılar. “Ucuz atlattık ha?”
“Aynen, ben Ertan amcam Araf’ı döver diye bekledim.”
“Biz de evlensek mi?” dedi bir anda.
Yaz yutkundu. “Benim daha okulum var.”
“Evlenince devam edersin. Ben engel olmam. Hem annen de öyle yapmamış mı?”
“Daha senden resmi bir teklif gelmedi, gelsin. Düşünürüm.”
Boran içeri doğru baktı ve kızı köşeye çekti. “Seni seviyorum Yaz fırtınası. Hep yanımda ol istiyorum. Benim ol istiyorum.”
“Ayıp şeyler deme.”
“Demiyorum, yapmak istiyorum. Aklımdakileri bir bilsen...” deyip, gözlerini yumdu.
Yaz birden cırladı “Hii, senin de mi kırbaçların, kelepçelerin var?”
Boran birden gözlerini açtı. “Ne?” dedi yüzünü buruşturarak.
“Barlas’ın varmış ya, gerçi ilk gecelerinde kullanmamış ama-“
“Bir dakika ne ilk gecesi?”
“Yapmışlar ya...” sesi fısıltı gibi çıkmıştı.