BİR ÖPÜCÜK MASALI - MASAL SERİSİ I - FİNAL

30.BÖLÜM - BİR DÜĞÜN MASALI ❤ FİNALE 1 KALA

UZUN, KOMİK VE GÜZEL BİR BÖLÜM SİZLERLE... VE TABİ Kİ YAZ'IN DÜĞÜN GECESİ.

***

"Nar ekşisi ne arkadaş, öyle alerji mi olur? Yemişim narını da alerjisini de..." diye söylendi Yaz, tırnakları ile oynarken.
"Adamın alerjisi varmış işte kızım, Allah Allah."
"Yok yani hadi ben nar ekşili zeytinyağlı dolma yapacağım? O nasıl olacak?"

Sevi bıkkınlıkla nefes verdi. "Ay Yaz bütün yemekleri çözdün, yaptın, bitti, nar ekşili dolma kaldı."
"Zeytinyağlı dolma." diye düzeltti kızı.
“Nerede kaldı bu kız da ya. Bir evlenme teklifi alacak altı üstü. Geceden beri alamadı mı?” Sevi tedirgindi. Annesi ya da Sedef teyzesi arasa biterdi.
“O kelepçelenmiştir. Ondan gelemiyordur.” Kendi söylediğine bi kendi güldü. Araf başını sağa sola salladı. “Ne bence çok komik.”

Araf Sevi’nin yanağını öptü. “Akşama gecikmem bebeğim. Görüşürüz.”
“Görüşürüz canım.”
Araf evden çıktıktan sonra Yaz etrafa bakındı. “Of sizde de kurcalayacak bir şey yok. İnsan iki özel eşya koyar bi yerlere.”
Sevi kızın poposuna şaplak attı. “Kızım kurttu var totonda. Bi otur artık.”
“Sıkıldım.” Dedi eline salatalık alıp, kemirirken.

***

Sara saatine baktı. Tam kahvaltı saatinde gelmişti. Kapıyı çaldığında Yaz koşup açtı kapıyı.
Barlas ile kapıda gülümseyerek bekleyen çifte o da gülümsedi.
"Hoşgeldiniz."
"Hoşbulduk yenge." Dedi Barlas makas alırken kızdan.
"Ay ne hoş yenge diyorsun sen." Sonra Sevi’ye döndü. “Bak neşeliler gördün mü? Dedim ben sana.” Deyip, kaş göz işareti yaptı.
Sevi “Sabır!” diyerek ikisini de öpüp, içeri davet etti.
İçeri geçip oturduklarında Yaz ellerindeki yüzükleri fark edip, gözlerini pörtletti. Hemen yanlarına koştu.

"Bunlar ne?" ikisinin de sağ ellerini tutup bakıyordu. "Bu o kelepçe mi?" Barlas sabır çekti. Yaz Sevi'ye döndü. "Adamın alyansı bile BDSM. Bende söyleyeceğim sevgili nişanlıma, kancalı yapsın."

Sara elini çekti. "Sapık ya, bu ömrümüzün kelepçesi canım. Sen söyle kırbaçlı alsın sana. Daha uygun."
Yaz yüzünü buruşturdu. "Ömürlerinin kelepçesiymiş, hah! Yedik."
Barlas güldü. “Bence bantlı alsın. Ağız bandı. Çok daha uygun.”
Üçü de kahkaha atınca, Yaz onlara homurdandı.

1 SAAT SONRA
“Ya Yaz Allah aşkına bi bıraksana artık yüzüklerimizi.” Dedi Sara Barlas’ın elini kızın kıskacından çekerek.
Yaz dudaklarını büktü.
“Ama bende istiyorum bunlardan.”
“Ya bunlar bize özel.” Diye çemkirdi Sara.
Barlas çarpık gülümsedi. “Azıcık kıskandı sanırım.” Diye fısıldadı. Ama Yaz duymuştu. Sonra Yaz’a baktı. “Canım yengem, abim biraz klasikçi olduğu için, sevmez öyle şeyleri. Boşuna hayal kurma yani.”

Yaz omuz silkti. “Görürsün sen!” dedi gözlerini kısıp, adama bakarak.
Barlas ayaklandı. “Ooo çok korktum hanımlar, ben kaçıyorum. Biricik sevgilim size emanet. Görüşürüz.”
Yaz burnunu kırıştırdı. “Biricik sevgilisi bize emanetmiş. Sanki yiyoz kızı.” diye homurdanırken, Barlas kaşlarını çatıp, kıza baktı.
Yaz teslim olur gibi ellerini havaya kaldırdı.
“Kelepçem de yok kırbacımda. Senden iyi bakacağımız kesin.”
Sara kızın kafasına yastık fırlattı. “Terbiyesiz.”

Barlas gittikten sonra Sara Yaz’a çemkirdi. “İki saat gevezelik edeceğine, şu kıza yardım et azıcık. Yayılmış koltuğa anca laf... Şu kıza da hamile haliyle kahvaltı hazırlatıyor. Sen otur kuzu, ben devam ederim.” Dedi Sevi’nin karnını sevgiyle okşayarak. Kollarını sıvadığı an Yaz çığlık attı.
Sevi ile Sara aynı anda ona baktılar.
Sara’nın “Ne oldu?” demesi ile Yaz kızın bileklerine yapıştı.
“Bu ne?” dedi gözlerini pörtleterek.
Sevi de kaşlarını çatarak bileklerindeki kızarıklara baktı.
“Yok bi-şey.” Deyip, çekmeye çalıştı.