BİR ÖPÜCÜK MASALI - MASAL SERİSİ I - FİNAL

28. BÖLÜM - SANA BUNU İLK VE SON KEZ SÖYLEYECEĞİM 'KONUŞ YAZ!'

ALIŞILMIŞIN DIŞINDA DUYGUSAL BİR BÖLÜM SİZLERLE ❤

"Yaz!"
"Bo-Boran çok korkuyorum." Sesi titriyordu ve Boran bundan nefret ediyordu.
"Korkma bebeğim, sana dediğimi yap, merak etme, arabadayım ve beş dakika sonra arkanda göreceksin beni. Şimdi ilerde sağa doğru bir sapak var, oradan dön. O yolda araba çok yok. Taşlık yol olduğu için hızında kesilecek."
"Ta-tamam. Boran çabuk gel."
"Arkandayım bebeğim, az kaldı. Sakın korkma. Sapağı gördün mü?"
"Evet."
"Dön."
Yaz hızlı bir manevra ile çığlık atarak döndü.
"İyi misin?"
"Evet, iyi-iyiyim."
"Tamam süper. Şimdi konferanslı konuşma yapacağız, sana dediklerimi harfiyen yerine getireceksin."
"Tamam."

Konuşmaya Araf ile Barlas'ı bağladı.
"Durum ne?" diye konuştu Barlas.
"Şimdi beni dinleyin. Ben Yaz'ın önüne geçeceğim. Sizde arabanın yanlarında olacaksınız. Yol buna müsait olacak kadar geniş. Siz arabaya yavaş yavaş temas edip, hızı düşüreceksiniz ve bende önünde duracağım. Anlaşılmayan bir şey?"
"Yok." Dedi Barlas kısaca.
"Anlaşıldı." Diye ardından Araf konuştu.

"Ne yani bana mı çarpacaksınız? Ya ölürsem?"
"Ölmeyeceksin! Yaz, tam arkandayım, görüyor musun beni?"
"Evet."
"Peki bana güveniyor musun?"
"Evet."
"Güzel. O arabadan sağ salim çıkacaksın ve Yaz sana bunu hayatımda ilk ve son kez söyleyeceğim. Rahat olman için sürekli konuş. Zor değil, doğal ol yani."
Birden kızın önüne kırdı ve Yaz'ın arabasının önüne geçti. Dikiz aynasından kızın sinirli suratını gördü. Bu onu güldürmüştü. Barlas ile Araf da kıkırdıyordu.

Yaz kornaya uzun uzun bastı. "Bu yeterli cevaptır umarım bay çok bilen."
Barlas ile Araf sağlı sollu kızın yanına yerleştiler.
"Şimdi Araf yavaşça, ama çok yavaş temas et. Ona dikkat et, senin tarafında."
"Tamam kuzen, merak etme." Sonra derin nefes aldı ve arabayı yavaşça temas ettirdi. Yaz çarpmanın etkisi ile çığlık attı.
"İyi misin?" diye sordu Araf.
"Evet iyiyim, sadece azıcık korktum."
Boran'ın sesini duydu sonra. "Yaz, montunu çıkar."
"Ne?"
"Montunu çıkar dedim Yaz."
"Ta-tamam."
Yaz bir eli ile direksiyonu tutarken diğer eli ile montunu çıkarmaya çalıştı. Uzun zahmet sonucu çıkardı.
"Çıkardım." Diye bağırdı.
"Tamam, sana dediğim an onu başın ile direksiyonun arasına koyacaksın."
"Tamam. Korkuyorum Boran."
"Bana güvendiğini sanıyordum." Sonra gülümsedi. "Barlas yanaşmaya başlayın."
"Tamam abi."
"Yaz sende konuş."

"Tamam. -ay! İkisi ayrı şey şimdi.-ay! Korkum beni kurtaramaman değil -ay! Şuan bu arabada yalnız olmam. -ay!"
Bir süre boyunca sağlı sollu arabaya temas ettiler.
"Yaz şimdi montu koy ve gözlerini kapat. Açtığında ellerini tutuyor olacağım birtanem."
"Seni seviyorum."
"Ben de seni seviyorum."

Yaz yutkunarak montu adamın dediği gibi başı ile direksiyon arasına koydu ve gözlerini kapadı.
Boran dikiz aynasından kıza baktı.
"Hazır mısın Yaz?"
"Ha-zırım."
Boran yavaş yavaş frene bastı ve Yaz'ın arabası da ona çarpmaya başladı. Hızının azalması ile Boran frene yüklendi ve araba Boran'ın arabasına çarparak durdu.

Boran hızla arabadan indi ve kızın kapısını açtı.
"İyi misin bebeğim? İyi misin her şeyim?"
Yaz adama sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
"İyiyim. Çok iyiyim."
Diğer arabadan da yüreğini tutmuş bir şekilde Sara koştu yanına.
"İyi mi?" diye bağırdı.
Boran kızdan ayrıldı. "Çok iyi merak etme."
Sara da kıza sarıldı.
"İyisin değil mi?"
"İyiyim."
Arabadan çıktı. Kendi arabası ile Boran'ın arabasına baktı.
"Araban da mahvoldu."
Boran güldü. "Babana derim, düğün hediyesi olarak alır bana bir araba."
Herkes kahkaha attı.

"Nasıl oldu?" diye araya girdi Barlas.
"Bilmiyorum. Arabaya ilk bindiğimde sorun yok gibiydi. Sonra-"
"Bi saniye." Deyip, hemen gidip kaputu açtı. Fren hidroliği hortumuna baktığında gözleri irileşti.
"Boran!" diye seslendi.
Boran geldiğinde ona da gösterdi.
"Bu ne demek Barlas?"
"Biri bizimle uğraşıyor demek abi."