BİR ÖPÜCÜK MASALI - MASAL SERİSİ I - FİNAL

31.BÖLÜM - MASALLARIN MUTLU SONLARI OLUR (FİNAL)

VE BİR VEDA DAHA...HER MASAL MUTLU SONLARI HAKEDER =) VE MUTLU SONLARIN YAZARI OLMAK BENİ DE ÇOK MUTLU EDİYOR. HAYATINIZIN HER ANI MUTLULUKLA DOLSUN. DİĞER HİKAYELERİMDE GÖRÜŞMEK ÜZERE =)

“Hay senin aklına  Yaz. Ne yapacağız şimdi?” diye yatakta kendini kurtarmaya çalışıyordu Boran.
“Küfretme lütfen! Bulacağım ben bir yolunu.” Sonra adama baktı. “Öyle kımıl kımıl balık gibi oynaşma yatakta. Bileklerin tahriş olur.”
“Bileklerim tahriş olur öyle mi? Ben şuradan kurtulayım göstereceğim sana neresi, nasıl tahriş olur.” Gözleri öfke saçıyordu.
“Terbiyesiz.” Yaz’ın bakışları ise ayıplar gibiydi.

“Yaz ara şu adamı getirsin anahtarı, yeter!” diye gürledi.
“Hayatta aramam. Ağızlarına sakız olayım de mi?”
“Kızım böyle kalırsak tüm otelin ağzına sakız olacağız. Ara şunu da getirsin.”

Yaz başını sağa sola salladı. “Hayatta aramam.”
Boran öfkeyle gözlerini yumdu. “Ya sabır!” sonra gözlerini açıp, öfkeli bakışlarını kıza dikti. “Tamam telefonu kulağıma koy, ben konuşurum!”
“Olmaz! Boran bir ömür kurtulamam dillerinden.”
“Kızım, benim burada kalmamdan iyidir.” Sonra kendi kendine homurdandı “Anası ne ki kendi ne olsun. Yok hata bende. Anasının ilk gecesini bildiğin kızla, ne diye farklı fanteziler peşine takılıyorsun. Soy kızı, gir yatağa anam babam usulü, çık üstüne- gerçi senin anan baban usulü böyle. Ne yapacan?“
“Boran!” diye bağırdı. “Ya iyice edepsizleştin ha!”

Boran bu işin bağırarak olmayacağını anladığında, sakin olmaya çalıştı. ”Yaz bebeğim, karıcığım, her şeyim. Bak seni deli gibi arzuluyorum. Ara şu Barlas’ı ya da Sara’yı da getirsinler anahtarı. Hadi güzelim. Bu gece bizim düğün gecemiz. Ha bebeğim?”
“Demin aklıma ediyordun. Şimdi mi güzelim, bebeğim olduk? Aramam!” deyip omuz silkti.

“Peki ne yapacağız benim çok sevgili karıcığım? Bütün geceyi böyle mi geçireceğiz? Tribin de sırası değil ayrıca.”
“Çilingirci mi çağırsak?”
Boran gözlerini pörtletti. “Lan manyak mısın? Elin adamına rezil mi olalım?”
“Bir kere göreceğiz, bir daha görmeyiz ki adamı. Kardeşinle kuzenime mi rezil olalım?”
“Yaz yemin ediyorum eğer şu Barlas’ı aramazsan, buradan kurtulduğum an, baban dahil herkese anlatırım bu geceyi. Sen düşün!”

Yaz tırnaklarını kemirmeye başladı. “Of, iyi tamam arıyorum.” Çantasından telefonunu çıkardı. “Bak arıyorum!”
“Ara Yaz, bileklerim koptu. Ne zevk alıyorlar bu işkenceden anlamadım ki!”
“Aslında çok zevkli de biz kullanmayı beceremedik.”
“Bak hala konuşuyor! Ara hemen!”

Yaz hemen ismin üzerine bastı ve telefonu kulağına koydu. Müzik ve gülüşme sesleri kulağına geldiğinde “Hainler, eğlenmeye gitmişler!” diye homurdandı.
“Efendim Yaz! Oteli mi yaktın yoksa Boran’a mı bir şey yaptın? Hadi söyle.” dedi Barlas kahkaha atarken.
Yaz’ın gözleri doldu. “Ya Boran ben buna bir şey demem.”
“Yaz gözünü seveyim, söyle! Bileklerim acıyor.”

“Of tamam!”
“Yaz! Orada mısın?”
“Buradayım Baro.”
“Aa o Sara’ya has bebeğim.”
“Kim buldu acaba o ismi? Bir sor o Sara’na.”
Kahkaha attı. “Ne var? Ne oldu?”
Yaz yutkundu. “Şey oldu. Şimdi ben senin dolabından bir adet üçlü kelepçe ödünç aldım.”
“Ne yaptın ne yaptın?”
“Ya Barlas, kimseye deme, vallahi de seni öldürürüm.”
“Tamam,” derken kıkırdıyordu. “Eee?”
“Ee’si kelepçenin anahtarını almayı unutmuşum.”

Barlas kahkahayı tekrar bastı. “Eee?”
“Ne eee Barlas. Abin yatakta kelepçeli kaldı. Anahtarları getir gel hemen.”
Barlas gülmekten konuşamıyordu. “Nasıl yani Boran ağa şimdi çıplak, yatakta ve kelepçeli ha? Hemen geliyorum. Hangisi?”
“Dalga geçme o senin büyüğün. Böyle üçlü, ucunda kırmızı tüyler var.”
“Tamam.” Hala gülüyordu.
“Kimseye-“ sözünü bitiremeden telefon yüzüne kapandı.