Maybe Its Time

Chapter 4

1 week later...

Nikki's POV

Monday morning...

As usual, I wake up early in the morning.

"Good morning po lola Rita." Bati ko kay lola na nag-iisa na lang na kasama ko sa buhay.

My mother died in a plane crush and my father? I don't know where he is.

My grand mother, lola Rita, told me that my father is an American. He left me and my mother because of his new family in America.

I am only 2 years old when he left us. My real surname is Smith but my mother told me to use her surname, Villaruel.

Our family is not poor neither a rich one. We're just in average level.

So much for my past...

"Good morning apo. Halika na at kumain." Masaya kaming kumain kahit na dalawa lang kami.

"Sige po Lola, aalis na po ako." Nag-bless muna ako tapos umalis na.

Sobrang aga pa pero sure naman ako na nandun na si Cal, kanina pa.

Sumakay na ako ng bus at thank God nakarating ako ng maayos sa university.

"Hey! Good morning." Bungad sa 'kin ni Cal pagkapasok ko ng gate. Kinuha nya ang dala kong libro.

Nasanay na ko na pinapagbuhat nya 'ko ng libro kaya pinapaubaya ko na sa kanya.

"Good morning! Thanks." Naka-ngiting tugon ko sa kanya.

Sobrang tahimik ng hallway. Tanging yabag lang ng aming mga sapatos ang naririnig.

"Uhm... Nikki..." Na palingon ako sa kanya habang naglalakad pa rin.

Nabasag na ang katahimikan. I feel so awkward kanina.

"Uhm... Ask ko lang... Hmm..." Halatang kabado sya, sa tono pa lang ng boses nya. Bakit kaya? "Uhm... Kung may magtapat ng feelings sayo, anong magiging reaction mo o kaya nama'y gagawin mo?"

Napatingin ako sa kanya at bahagya akong ngumiti.

"Hmm... Siguro... Syempre masha-shock ako." With expression pa yun. "Or Masaya o kaya nama'y malulungkot. Ewan! Basta... Dipende kung sino man sya pero imposible naman na may umamin--"

"I like you!" Mabilis na Sabi ni Cal na rinig sa buong hallway.

Napatigil ako sa paglalakad at tumingin uli sa kanya.

Ilang segundo rin kaming nagka-katitigan.

"Ha... Ha... Ha..." Napatawa na lang ako sa joke nya.

"Hey don't laugh. I'm serious, okay?" walang halong biro.

Seryoso nga.

"I like you." talagang inulit pa. I smiled because of his blushing face.

"Are you really serious? Or your just kidding?" this time, I'm serious too.

"Yeah." He answered tapos nag-iwas ng tingin. "I like you. So... Can I court you?" Unti-unting nanlaki ang mata ko. "What??" he asked.

Hindi ko sya sinagot bagkus kinuha ko ang aking mga libro na hawak nya at naglakad ng mabilis palayo sa kanya.

Feeling ko sobrang namumula na ang mukha ko dahil sa kilig.

"Hey! Wait! Its a yes or no?" Sigaw nya dahil malayo na rin ako sa kanya.

"Just give me some time and I will answer your question." sigaw pa rin ng nakatalikod at naglalakad pa rin palayo sa kanya.

"A-alright then. I'll wait for your answer. See you."

Mabilis tumakbo ang oras.

Hindi namin kasabay mag-lunch ang boys. Ni-request ko 'yun at naiintindihan naman yun ni Cal.

Kinuwento ko kina Pia at Lexie yung nangyari kanina.

"What?!" Hay... Maka-react naman 'tong mga 'to, sabay pa. Tumango lang ako bilang sagot.

"Sabi ko na nga ba eh. Tama 'yung nasa isip ko. May gusto sya sa'yo. My gosh! Kinikilig ako." Sabi ni Pia na parang isang bituin na nagniningning ang mata.

"Yieeeee! Bagay kayo." Nakangiting Sabi ni Lexie.

"So ngayon Alam nyo na, can you give me some advice? You know... Wala naman akong alam sa mga ganito. Ano ba ang dapat kong gawin?" I asked.

"Sabi mo, gusto mo rin sya...so ano pa ang problema?" Pia asked.

"Yeah, I like him too." nasabi ko na lang.

"Oh eh ano pang problema? Sagutin mo na. Tapos... Tsk!" Si Lexie naman.

"Pwede bang ligawan nya muna ako? Para naman makaranas akong maligawan. Pati sabi naman nya, 'Can I court you?'. Hindi naman... 'Will you be my girlfriend?"

"Ganun na rin yun!"  Sabay pa talaga.

Mabilis tumakbo ang oras...

"Okay class dismissed. Good bye class." - Ms. Reyes.

"Good bye Ms. Reyes." Paalam namin tapos naglabasan na.

"Hey Nikki!" Nakangiting lumapit si Cal sa aming tatlo.

"Uhm... Nikki una na kami. Tara na Pia." Umalis na 'yung dalawa kong best friend.

Dinala ako ni Cal sa garden ng university.

"So... Whats your answer?" Parang excited na excited ahh.

Kanina ko pang iniisip kung ano nga ba dapat ang isasagot. Ayoko kaseng magkamali.

"Kung ayaw mo pa naman, I under-stand. Okay lang." Naglabas sya ng isang pilit na ngiti.

"Uhm... Y-yes.  I am allowing you to court me." Nakangiti kong sabi.

"Yes? Yes! Wooooh! Akala ko ayaw mo. Akala ko lang pala." Yayakap na sana sya pero pinigilan ko.

"Oops! I am not your girl friend yet." Tumigil sya pero sa huli niyakap pa rin nya ako.

Hinayaan ko na, masaya eh.

Sana talaga tama ang desisyon ko. Sana hindi ako masaktan. Natatakot akong mangyari ang bagay na 'yun.

-------------------------------------------------------------

Author: Thank you for reading my story. Hope you like it. Thank you and enjoy!