Maybe Its Time

Chapter 39

Nikki's POV

"Congratulation Ms. Nikki Smith for the opening of your new building... the Devi Hotel." Sabi nung announcer.

Cutting of ribbons na ngayon. Sa wakas! After 5 months natapos agad ang hotel ko.

Nagpalakpakan ang mga bisita ko. Maraming nanood sa opening nito.

Marami ring reporters ang naririto para maging saksi ng opening ng hotel ko.

"Congratulations Ms. Smith." Nakipagkamay sa akin si Cal.

"Thank you. Thank you for being part of my project." Sabi ko sa kanya.

"Nikki!!! Congrats!" Sabi nang dalawa kong best friend sabay yakap sa akin.

"Thanks."

Buong araw maraming tao sa hotel. Marami na ring nag-in.

Hay... nakakapagod ang araw na to.

Matutulog na sana ako ng biglang tumunog ang phone ko.

Fr: Cal

Good evening. I would like to invite you in our wedding day. Next week. Hope you come. I will send you the invitation tomorrow.

Maiiyak na naman ako. Bakit ba kapag masaya ako... mamaya lang lulungkot na ulit??

Hay... bahala na.

Kinabukasan...

*knock *knock *knock

"Come in." Sabi ko. Inaantok pa ako eh.

"Ms. Nikki, may invitation po para sa inyo." Sabi ni yaya.

"Pakilagay na lang sa table. Thanks." Sabi ko.

Dumeretso na ako sa cr para maligo. May pasok pa ako ngayon.

Kinuha ko na yung invitation at inilagay sa bag ko tapos umalis na ako ng mansion.

Mabilis lang akong nakarating sa school at mabilis lang ang naging takbo ng oras. Natapos agad ang klase ko ngayon kaya umuwi na agad ako.

Pumunta agad ako sa kwarto ko pagkarating na pagkarating ko.

Tinitigan ko ang invitation nila. March 17, 20**. The day of my birthday.

"Mukhang masaya ka na Cal sa piling nya. Kailangan ko na talagang mag-let go." Umiiyak na naman ako.

Bakit ba pagdating kay Cal lagi na lang akong nagkakaganito??

*knock *knock *knock

Pinunasan ko agad ang aking luha.

"Come in." Sabi ko.

"Hey daughter!" Bati ni Dad.

"Hey Dad!" Lumapit ako sa kanya at niyakap ito.

"Here." May inabot syang envelope sa'kin. Ito pala yung passport ko papuntang America. "Are you sure for this Nikki??"

"Yes Dad. Of course."

"Fine. Go ahead. Uhm... your going to America in the day of your birthday. I will miss you..." niyakap ulit ako ni Daddy.

"I will miss you too Dad... Don't worry its for my own good." Sabi ko sa kanya.

"Take care Nikki."

"Always dad. Same to you." Lumabas na si Dad ng kwarto ko.

Mukhang hindi na ako makakapunta sa kasal nila at mas mabuti na yun kesa lalo pa akong masaktan.