Special Chapter

19 2 0
                                    

Cal's POV

Dugdug...dugdug...dugdug





Sobrang lakas ng tibok ng puso ko kase anumang oras...





Isa sa amin ang maaaring mabaril...




















*BANG!!!














At...
















Sa hindi inaasahan...














"Tumigil ka na Stacey!" Sigaw ni Adrian habang nakikipag-agawan ng baril kay Stacey.

Thank God... walang nangyari sa bawat isa sa amin dahil sa mabilis na aksyon ni Adrian.

"Ahhh!!! Bitawan mo ko! Hindi kayo pwedeng maging masaya! No!" Nakikipag-agawan pa rin sila sa isa't isa.

*bang *bang *bang

Kung saan saan na tumatama ang bala mula sa baril.

Lumayo na kami sa pangyayari dahil masyadong delikado.

"Cal... si Adrian, baka kung anong mangyari sa kanya." Nag-aalalang sabi ni Nikki habang nakatingin doon sa dalawa.

Natanaw ko ang mga guards na patakbong papunta sa kaguluhan.

Pero sa hindi muling inaasahan...

*BANG

Napatigil ang lahat sa pangyayari...

"Adrian!" Sigaw ko. What the f**k!

Hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa pinsan ko.

"Oh no!" Nagtatakbo si Nikki papalapit kay Adrian.

"Tumawag kayo ng ambulansya!" Sigaw ni Adrian.

Laking pasasalamat ko dahil walang nangyari masama kay Adrian pero...

Masama ang lagay ngayon ni Stacey dahil sya pala natamaan nung bala sa pag-aagawan.

"No! I don't wanna die... I don't... wanna die..." umiiyak na si Stacey... umiiyak sya na parang bata.

Ayoko syang tingnan dahil feeling ko ako ang may kasalanan kung bakit nangyari sa kanya ang ganito.

"C-Cal... h-help me... I don't wanna die." Hinawakan nya ang kamay ko na may dugo. "Cal please..."

"Shhh... tama na Stacey. Wag ka nang magsalita. Tutulungan ka namin." Nasabi ko na lang at natanaw ko na ang ambulansyang paparating.

Agad dinala si Stacey sa pinakamalapit na hospital.

"Cal... wag na wag mo akong iiwan. N-natatakot ako." Itinatakbo na sya papuntang ER.

Hindi na ako nakasagot dahil ipinasok na sya sa ER.

Kasama ko ngayon ang sina Nikki at ang mga kaibigan namin.

Naghihintay kami dito sa labas ng ER.




1 year later...

(Wedding bells chime)

Sobrang saya ko... sobrang saya ng araw na 'to dahil ito na...











Ito na ang araw na ikakasal ako sa taong matagal ko nang hinihintay.

Maybe Its TimeWhere stories live. Discover now