Out Of My Limit (voltooid)

-: 15 :-

Luke

Ik hoor een zachte gil van Mares kamer af komen. Ik sta snel op en loop naar de kamer toe, waar Lauren ligt. Voorzichtig doe ik de deur open. "Ik hoorde je gillen, gaat het?" vraag ik. "Ja, het gaat prima. Ik- ik stel me aan." zegt ze. "Nee, hoor. Je stelt je helemaal niet aan." zeg ik. "Ik ben zeventien en bang voor onweer, dat is kinderachtig." zegt ze. "Nee, echt niet. Ik vind het schattig." zeg ik en ze glimlacht. "Dankjewel, maar dat maakt het helaas niet minder erg," mompelt ze en ze heeft gelijk.

Een bliksem slaat in, en een flits verlicht kort de kamer. Er gaat een schok door Lauren haar lichaam en ze kruipt onder het dekbed. "Gaat het wel? Moet ik bij je komen? Of jij bij mij?" stel ik voor. Ik kon het altijd proberen. "Nee, hoeft niet, hoor. Het gaat wel. Ik wil jou niet tot last zijn." zegt ze. "Hey, Lauren, je bent mij echt niet tot last." zeg ik. Ze glimlacht. "Kom maar bij me als het niet gaat, oké?" vraag ik, ze kijkt me aan en knikt. "Dankjewel, Luke. Lief van je," zegt Lauren. "Ik ben ook best lief." zeg ik met een klein lachje. "Ja, ja. Jij wel." zeg Lauren. Ik kijk haar beledigd aan, en ze begint te lachen. "Slaap lekker, Lauren, laat maar weten als ik iets voor je kan doen." zeg ik en ik sluit de deur weer. Ik loop naar mijn kamer toe en ik ga weer in mijn bed liggen. Ik ben alleen maar aan het hopen dat Lauren hier komt. 

Nog geen half uur later hoor ik zacht geklop op mijn deur. Ik merk dat ik rood word en ik lach in mezelf. Daar is ze. Ik sta op, loop naar de deur toe en doe hem open. Lauren staat voor me, in een veel te groot wit t-shirt, die volgens mij van mij is, en haar hoofdkussen houdt ze sterk tegen haar buik aan. "Mag ik hier slapen?" vroeg ze zacht. "Natuurlijk, kom maar." zeg ik. Ze liep langs me naar binnen.

Lauren loopt bijna geluidloos naar mijn bed en legt haar hoofdkussen op mijn bed en dan kijkt ze me aan. "Welke kant slaap jij altijd?" vraagt ze lief. Ik glimlach even en haal een hand door mijn haren. "Ik, eh, neem eigenlijk meestal het hele bed in. Ga jij maar liggen waar je wil," zeg ik en ik sluit de deur achter me. "Zeker?" vraagt Lauren blozend en ik knik. "Okay," zegt Lauren dan en ze gaat in mijn bed liggen. Ik klik het grote licht uit en ga aan de andere kant van het bed liggen. "Lig je goed, zo?" vraag ik haar na een tijdje. "Ja hoor, prima." zegt ze.  Ik glimlach naar haar - niet dat ze dat ziet - en strijk door haar haren. Ik wil iets dichter bij haar gaan liggen maar ik durf niet, dus doe ik het ook niet. Het gevoel dat ze naast me ligt is al voldoende.  Al snel heb ik door dat ze in slaap gevallen was, en ik volg niet veel later.