Vier jaar later
"en?" vraagt Luke, die midden in de woonkamer zenuwachtig heen en weer staat te springen. Hij bijt op zijn nagels en kijkt me afwachtend aan. Ik kijk naar mijn handen, met de test.
"Positief." fluister ik. "Positief!" zeg ik weer, nu een stuk luider.
Luke rent naar me toe en vliegt me om mijn nek. "Eindelijk," zegt hij blij. Ik kijk hem aan en ik voel een traan van mijn gezicht lopen. Luke veegt hem weg met zijn duim. "Ik kan het niet geloven," fluistert hij, en hij pakt mijn gezicht vast.
"Ik kan niet geloven dat ik vanaf klas 1 al verliefd op je ben, ik kan het niet geloven dat we samen zijn, en ik kan al helemaal niet geloven dat ik nu een gezin mag starten met de liefde van mijn leven," zegt hij, en de tranen die Luke net zo lief wegveegde, stromen nu toch echt weer over mijn wangen heen.
"Ik hou van je, Luke. Zo veel." zeg ik. "Ik nog zo veel meer van jou," zegt Luke.
"We krijgen een baby, Luke." zeg ik ongelovig. Luke kijkt me blij aan. "We krijgen een baby," herhaalt hij me. Ik vlieg hem nog eens om zijn nek. Dit is alles wat ik wilde. Ik ben zo, zo ontzettend gelukkig.
Dankjewel, dit was 'Out of my limit'.
JE LEEST
Out Of My Limit (voltooid)
FanficBijna dagelijks ben ik bij mijn beste vriendin Mare, zij voelt als een zus, haar moeder voelt als tweede moeder en haar broer... Ja, eh.. Die vind ik al een tijdje leuk. Ik ben bang dat ik hem niet kan krijgen en dat Mare dat ook niet denderend zal...
