Out Of My Limit (voltooid)

-: 21 :-

Lauren

"Die vrienden van Max, he? Ik vermoord ze." zegt Luke als we binnenkomen. "Wat is er dan?" vraagt Mare. "Wij waren wat aan het drinken in de stad. Ze kwamen achter ons zitten en zeiden allemaal domme dingen over jou en Lauren. Ik ben toen opgestaan en ik heb gezegd dat ze hun bek moesten houden. Ik raakte in gevecht met twee van hun en die andere.." vertelt Luke. "Die andere... Wat?" vraagt Mare. "Die andere duwde me tegen een paal en probeerde van alles bij me." zeg ik. Luke strijkt door mijn haar.

"What the fack." zegt Mare. "Precies." zeg ik. Ik doe Lukes vest weer uit en ik geef het aan hem. "Dankjewel, Luke," zeg ik. Luke pakt hem aan. "Geen probleem. Gaat het weer een beetje?" vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. "Kom, we gaan naar boven, ik wil het horen!" zegt Mare opgewekt. "Help!" fluister ik naar Luke, die me aankijkt en lacht. Samen met Mare loop ik de trap op. "Je hebt me weer veel te lang laten wachten hier op. Ik ben echt heel benieuwd." zegt Mare. Ze gooit de deur achter ons dicht op haar kamer.

"Vertel! Nee, ik wil het raden!" zegt ze. Ik grinnik. "Haarkleur?" vraagt ze. "Blond." "Knap?" "Zeker. Echt, ontzettend." "Oogkleur?" "Blauw." zeg ik. Ik zie haar nadenken. "En hij zit in het footballteam, zei je?" vraagt ze. Ik knik. "Met wie gaat hij om? En heeft hij nu een vriendin?" vraagt Mare. "Hij gaat eigenlijk om met de rest van het voetbalteam, maar niet met veel mensen erbuiten. Wij kunnen allebei ook goed met hem opschieten. En.. Ik hoop niet dat hij nu een vriendin heeft." zeg ik.

Mare denkt na en is lang stil. "Ja, dit werkt niet. Vertel. Ik wil het weten!" zegt ze. "Oké ." zeg ik. "Waarom heb je het niet eerder verteld? Je zegt het altijd meteen! Waarom nu niet?" vraagt ze. Jezus, wat was ze druk. "Uh, ik wilde het wel vertellen, maar ik dacht dat je boos zou worden, of dat je het niet leuk zou vinden." zeg ik. "Waarom zou ik boos worden?" vraagt ze. "Daar kom je snel achter." zeg ik. "Jezus, Lauren, je hoeft het niet zó spannend te houden toch? Vertel, dan kan ik gelijk aan de slag met het koppelen!" zegt ze. "Houd je in, Maar." lach ik. "Oké. Waarom zou ik het niet leuk vinden? Wie is het?" 

"Omdat.. Omdat het Luke is." fluister ik. Haar mond valt open. "Luke?" gilt ze. "Sssht! Hij hoeft het niet te horen!" zeg ik. "Ben je serieus?" vraagt Mare. Ik knik. "Yup." zeg ik. "Oh my god," zegt ze. "Luke?" vraagt ze dan nog eens. "Niet zo hard, straks hoort hij het nog," zeg ik. Maar ik denk dat het al te laat is. Ik hoor voetstappen op de overloop. Mare kijkt me aan met een grijns. "Niet zeggen!" fluister ik. Maar de grijns vertrekt niet van Mare haar gezicht, dus ik vrees het ergste.