Lauren
Een van de jongens geeft Luke een duwtje. "Flikker op." zegt hij zacht. De drie jongens gaan staan. "Moest je klappen?" vroeg een. "Nee, bedankt. Jij?" vraagt Luke droog. Ik grinnik om zijn reactie. "Houd je kop, slet." zegt een jongen die naar me toe komt lopen. "Afblijven! Die is van mij!" roept Luke, maar het houdt hem niet tegen. Luke wordt vastgehouden door de andere twee, die hem af en toe een schop geven. Ik word even warm van binnen dat Luke zei 'die is van mij', maar ik werd snel uit mijn gedachten gehaald.
De jongen duwt me tegen de muur. "Laat me los, gek." zeg ik. "Hou je stil, vieze hoer." sist hij. Ik begin een beetje bang te worden. Met een hand houd hij me heel sterk vast en met die andere probeert hij aan me te zitten. Ik probeer hem tevergeefs weg te duwen, hij is echt veel sterker. "Blijf van me af!" zeg ik en ik probeer heb een schop te geven, iets wat hem nog bozer maakt dan dat hij al was. "Hou je bek, hoer, doe niet als of je dit niet leuk vind," zegt de jongen. Ik probeer oogcontact te maken met Luke, maar hij heeft het lastig met die andere twee jongens van zich af te slaan.
Waarom komt er geen medewerker of zo naar ons toe? "Help!" roep ik. De jongen probeert van alles bij me, wat ik net op het randje tegen kan houden. Ik probeer hem met veel moeite van me af te duwen. Luke heeft zichzelf losgerukt uit de handen van die anderen en trekt de jongen bij me weg. "Flikker op, blijf van haar af!" zegt hij. Hij geeft de jongen een klap op zijn kaak en duwt hem weg. En eindelijk voel ik me veilig. "Moesten jullie ook een mep?" vraagt Luke kwaad. De jongens schudden snel hun hoofden en lopen snel het gebouw uit. "Holy shit," fluister ik. "Gaat het met je?" vraagt Luke bezorgd. Ik wil geen antwoord geven. Ik voel me zwak.
Ik voel dat Luke even naar me kijkt, maar snel doet hij zijn vest uit en slaat die om me heen. Ik sla mijn armen om hem heen en begin te snikken. Ik kan het gewoon niet tegenhouden. Hij houdt me sterk vast en aait over mijn rug. Hij blaast zachtjes in mijn hals. Ik glimlach even door mijn tranen heen. Hij laat me los en kijkt me aan. "Kom, dan gaan we naar huis." zegt hij lief. Ik knik. Hij drukt snel een kus op mijn voorhoofd, en beiden worden we rood.
Hij slaat een arm om me heen en zo lopen we naar de fietsen. Ik kan nog steeds niet geloven wat er gebeurd is, en ik kan ook eigenlijk niet verzinnen waarom dit gebeurde. Het ene moment nam Luke het op voor mij en Mare, en het andere moment word ik vastgehouden door iemand, die me aanraakt op plekken waar ik dat absoluut niet wil, en ontsnappen lijkt geen mogelijkheid.
JE LEEST
Out Of My Limit (voltooid)
FanfictionBijna dagelijks ben ik bij mijn beste vriendin Mare, zij voelt als een zus, haar moeder voelt als tweede moeder en haar broer... Ja, eh.. Die vind ik al een tijdje leuk. Ik ben bang dat ik hem niet kan krijgen en dat Mare dat ook niet denderend zal...
