Lauren
"Vertel eens iets." zegt Luke. Ik kijk hem aan. "Waarom ik? Vertel zelf iets." grinnik ik. "We moeten toch iets hebben om over te praten, anders is het ook zo stil." zegt hij. "Ik weet niet waar je het over wilt hebben." zucht ik. "Ik ook niet, bedenk maar iets," zegt Luke. "Uh, Max had vanmiddag ruzie met Mare, hopelijk gaat dat dan een keer uit," mompel ik, ik weet niks anders, en gezien onze gedeelde haat naar Max leek dit me een prima onderwerp. "Sssh." zegt Luke. Ik kijk hem vragend aan. "Achter je." fluistert hij. Langzaam kijk ik achterom, waar drie vrienden van Max net zijn komen zitten. "Ze zijn allemaal hetzelfde. Al die jongens. Ze zien er hetzelfde uit en gedragen zich allemaal ontzettend egoïstisch." zucht ik geërgerd, deze hele groep jongens kan ik niet uitstaan.
"Kijk, uw koffie." zegt de jongen die ons net geholpen heeft. "Bedankt." zegt Luke. "Ja, dankjewel," mompel ik afwezig terwijl ik kijk naar die vreselijke jongens achter ons. Luke en ik proberen beiden hun gesprekken te volgen, maar het lukt steeds niet. Tot aan het luid pratende stel wat in de buurt van onze tafel zat vertrok, nu hoorden we gelukkig wat ze zeggen.
De eerste jongen zucht. "Die vriendin van Max, ik mag haar niet." zegt hij. Luke en ik kijken elkaar aan. "Mare? Echt een slet. Zo irritant, en alles wat Max doet of zegt vind ze helemaal geweldig." zegt de ander. "Wat moet hij er ook mee? Als ik hem was had ik al lang een ander gezocht. Echt een irritant kind." zegt de derde. "Ja, en dan loopt er ook nog een of andere huppelkut achter haar aan." zegt de eerst weer. Ik grinnik zacht. Dat was ik waarschijnlijk. Luke kijkt me aan. "Huppelkut," zegt hij met een knipoogje. "Hou op," grinnik ik. Ik neem een slok van mijn koffie, Luke volgt mijn actie en doet het zelfde.
"Ja, ik weet even niet hoe ze heet. Iets met een L." "Ja, dat ja. Ook zo'n hoer. Loopt er met haar neppe kop achter aan." "Ik heb gehoord dat ze het met de broer van Mare heeft gedaan." zegt een. Ik moet heel erg mijn best doen om niet keihard te gaan lachen. Luke lacht zacht en grijnst. "Mocht je willen," fluisterde hij. Ik grinnikte. Dat wil ik zeker. "Slet dat het is. Ze denkt dat ze alles is, maar vanbinnen is ze waarschijnlijk zo'n dom en emotioneel wrak." zegt een andere weer. Dat vond ik niet zo'n leuke opmerking. Ik slik en ik staar naar beneden. Dit was voor Luke een teken om het voor me op te nemen.
Luke staat op en loopt naar ze toe. "Luke!" waarschuw ik, niet dat het helpt. "Zo praat je niet over mijn zusje en al helemaal niet over Lauren." zegt Luke kwaad tegen de jongens. "Wat dacht je dat je kon doen, blondie? Kom je voor haar op zodat ze je stoer vind? Zodat je haar mee naar bed kan nemen?" vraagt een. "Doe normaal. Praat niet zo over ze." zegt Luke nijdig.
JE LEEST
Out Of My Limit (voltooid)
FanficBijna dagelijks ben ik bij mijn beste vriendin Mare, zij voelt als een zus, haar moeder voelt als tweede moeder en haar broer... Ja, eh.. Die vind ik al een tijdje leuk. Ik ben bang dat ik hem niet kan krijgen en dat Mare dat ook niet denderend zal...
