τέσσερα

3.4K 707 112
                                    

«Δηλαδή δεν θα γυρίσεις πριν τις δύο;»

«Δύσκολο.» λέει με τον άριστα προβαρισμένο λυπημένο τόνο του ο Άρης στην άλλη γραμμή, πασχίζοντας να ακούσει τη λεπτή φωνή της αρραβωνιαστικιάς του μέσα απ'τη δυνατή μουσική που συνταράσσει ολόκληρο το μέρος.

Η Σία ξεφυσάει μέσα απ'το ακουστικό. «Καταλαβαίνω. Είναι ο κολλητός σου απ'το δημοτικό και έπρεπε να βγείτε μαζί, απλά. . . Όταν γυρίσεις πάρε με ένα τηλέφωνο. Θέλω να σε δω.»

Ο Άρης πίνει απ'το μισοτελειωμένο, μονόχρωμο πότο του και παρατηρεί μια ελάχιστα ντυμένη κοπέλα που τον πλησιάζει απ'την άλλη άκρη του γεμάτου μπαρ. Φυσικά και είπε ψέματα στη Σία. Δεν θυμάται καν το όνομα του κολλητού του απ'το δημοτικό. Βασικά, είχε κολλητό στο δημοτικό;

«Εντάξει, μωρό μου. Καληνύχτα.»

«Καλά να περάσετε! Σε αγαπώ.»

«Κι εγώ.» απαντάει αυτόματα, σαν καλά εκππαιδευμένος σκύλος, χωρίς ίχνος δισταγμού η τύψεων, και κατεβάζει το κινητό απ'το αυτί του, κοιτάζοντας φευγαλέα την άγνωστη κοπέλα που τώρα πια στέκεται διπλά του και τον παρακολουθεί με μία μυστήρια λάμψη στα μάτια της. Εκείνη μουτρώνει, δαγκώνοντας τα ροζ βαμμένα ( με πολύ, πολύ γκλίτερ) χείλη της παιχνιδιάρικα.

«Θα το έχω πάντα απορία αυτό, γιατί όλοι οι καλοί να'ναι πιασμένοι;»

Ο Άρης σχεδόν γελάει στην ερώτηση ( και στον τόνο της τύπισσας που μοιάζει υπερβολικά πολύ με νιαούρισμα ).

«Και πιασμένος να μην ήμουν,» λέει σέρνοντας τη φωνή του λιγάκι – κάτι που μπορεί να ευθύνεται είτε στο αλκοόλ είτε στη σοβαρή έλλειψη ξεκούρασης – και πίνει απ'το ποτό του κοφτά «τι διαφορά θα είχε αυτό για εσένα;»

«Πολύ μεγάλη.» αποκρίνεται εκείνη αμέσως.

«Δεν νομίζω.»

Η γυναίκα ανασηκώνει το αψεγάδιαστα σχηματισμένο φρύδι της με αυτοπεποίθηση. «Λες ότι δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις;» ρωτάει ευθαίως και ο Άρης γλείφει τα χείλη του αργά. Δεν γυρνάει προς το μέρος της όταν αύτη τον πλησιάζει ακόμα περισσότερο, αλλά συνεχίζει να κοιτάζει το ποτό του, αφήνοντας τα χείλη του να σχηματίσουν ένα σιγανό, πονηρό χαμόγελο.

Η Λάθος Κόκκινη Where stories live. Discover now