Αου‐» κάνει να παραπονεθεί η Ραφαέλα, που βρίσκεται ακόμα δεμένη στην ίδια ανάσκελη στάση πάνω στο ημίδιπλο κρεβάτι εκείνου του άγνωστου μοτέλ, όταν η νωπή, κόκκινη γάζα τραβιέται αργά πάνω απ'το δέρμα της κοιλιάς της από δύο προσεκτικά, αντρικά χέρια.
Όσο προσεκτικά κι αν είναι αυτά τα χέρια όμως, το χάρτινο υλικό κολλάει πάνω στην τραυματισμένη επιδερμίδα της και η Ραφαέλα θα έκλαιγε ήδη απ'την άβολη, επίπονη αίσθηση αν δεν την αγριοκοίταζε ο απαγωγέας της κάθε φορά που πήγαινε να βγάλει άχνα.
Ο Άρης είναι έκπληκτος με τον εαυτό του που κατάφερε να πείσει την κοπέλα/σειρήνα αυτοκινήτου ( ναι, έτσι θα την λέει από εδώ και πέρα ) να τον αφήσει να περιποιηθεί την πληγή της.
Βέβαια, όλος αυτός ο κόπος για να την κρατήσει ζωντανή θα πάει χαμένος, γιατί στο τέλος, αφού του δώσει την τοποθεσία της αδελφής της με τον καλό ή τον κακό τρόπο, θα του είναι, πλέον, παντελώς άχρηστη. Επομένως, αναγκαστικά θα την ξεφορτωθεί σε κάποιο ποτάμι κοντά στο δρόμο του. Τουλάχιστον δεν θα κάνει τόση φασαρία όσο δεν πονάει, δικαιολογεί βιαστικά τις πράξεις του καθώς σηκώνεται απ'το κρεβάτι για να πετάξει τη λερωμένη γάζα στον κοντό, μεταλλικό κάδο του μπάνιου του δωματίου ‐ αν μπορεί κανείς να το ονομάσει μπάνιο με μονάχα μία ξεχαρβαλωμένη λεκάνη και ένα νιπτήρα χωρίς καθρέφτη.
Επιστρέφει στο κρεβάτι και κοιτάζει την πρησμένη τρύπα πάνω απ'τον κοκκινισμένο αφαλό της κοπέλας με μία ακούσια έκφραση αηδίας.
Αυτό πρέπει να πονάει σαν κερατάς. . .
«Ποιός στο καλό σου έκανε την τρύπα, τέλος πάντων;» ρωτάει, πιο πολύ από περιέργεια, καθώς καθαρίζει βιαστικά το ξεραμένο και το φρέσκο αίμα πάνω απ'την κοιλιά της με μία βρεγμένη χαρτοπετσέτα. Οι μείς του στομαχιού της σφίγγονται και ξεσφίγγονται απ'τον πόνο που δημιουργούν ακόμα και οι πιο απαλές κινήσεις του, και ο Άρης το παρατηρεί αυτό. «Μοιάζει σαν να έγινε στο πόδι, πριν μερικές ώρες.»
Η Ραφαέλα δεν απαντάει σε αυτό. Προτιμάει να παραμείνει απόλυτα ακίνητη, σφίγγοντας τα δόντια της για να αντέξει το τσούξιμο.
Το βλέμμα της επικεντρώνεται πάνω στα γυμνασμένα χέρια του άντρα ‐ για να μην πέσει κατά λάθος στον αφαλό της και κάνει εμετό απ'όλο αυτό το αίμα ‐ που τώρα καλύπτονται μόνο μέχρι τα μπράτσα από μια μαύρη, φαρδιά κοντομάνικη μπλούζα. Τα μάτια της Ραφαέλας σκεπάζουν αφηρημένα το κάθε εκατοστό επιδερμίδας, την κάθε φλέβα που διασχίζει την επιφάνεια των πήχεων και των μπράτσων του.
Αυτά είναι ωραία χέρια για τατουάζ, σκέφτεται φευγαλέα.
YOU ARE READING
Η Λάθος Κόκκινη
Romance«Δεν εχει πλακα; Νιωθω σαν τη Μουλαν!» «Ναι, μονο που η Μουλαν δεν ντυθηκε σαν αγορι για να ξεφυγει απ'τη γαμημενη αστυνομια, ουτε την κυνηγουσε η Μαφια επειδη ο απαγωγεας της ληστεψε ολοκληρο τον τραπεζικο λογαριασμο τους και τωρα τρεχει μακρια μαζ...
