«‐‐Μα, σας διαβεβαιώνω, κυρία αστυνομικέ! Η δικιά μου κόρη ποτέ δεν θα έκανε κάτι τέτοιο, βάζω το χέρι μου να καεί στη φωτιά!!»
Το βλέμμα της εξετάζει τον ( υπερβολικά γλοιώδη, κατά την ταπεινή άποψή της ) μεσήλικα, που στέκεται μπροστά απ'τη μισογκρεμισμένη μονοκατοικία που ονομάζει σπίτι του, με μία λευκή, λεκιασμένη φανέλα και το πιο αντιπαθές μειδίαμα που έχει δει ποτέ της. Τα λεπτά, ξανθά φρύδια της Σίας, που στέκονται σε ένα αψεγάδιαστο, αυστηρό σχήμα πάνω απ'τα ελαφρώς βαμμένα με nude χρώματα βλέφαρά της, σμίγουν καχύποπτα, δημιουργώντας μια απειροελάχιστη σχισμή χαμηλά πάνω στο μέτωπό της.
«Ποτέ δεν κατηγορήσαμε την κόρη σας για φόνο, κύριε Καραβάνα.» τον διαβεβαιώνει με σίγουρη, επαγγελματική φωνή. «Αλλά.» διακόπτει το πλατύ χαμόγελο που πάει να σχηματιστεί κάτω απ'το παχύ μουστάκι του κυρίου, σηκώνοντας το διαφανή φάκελο με τα εκατομμύρια αστυνομικά έγγραφα που κρατάει στο αριστερό χέρι της ( στο δεξί βρίσκεται μια ζεστή, χάρτινη συσκευασία των Starbucks με το όνομά της γραμμένο με ξεθωριασμένο μελάνι μαύρου μαρκαδόρου στο πλάι και δυνατό καφέ στο εσωτερικό ). Κουνάει τα έγγραφα μπροστά στο υπερβολικά αντιπαθητικό πρόσωπό του.
«Η ανάλυση των δειγμάτων DNA απ'τα σεντόνια στο δωμάτιο που είχε κλειστεί στο όνομα του Χριστόφορου Μπαλτά το βράδυ που βρέθηκε το πτώμα του στην Παμπ του ξενοδοχείου, έβγαλε αποτελέσματα πολύ κοντά στα δικά σας γενετικά στοιχεία που υπήρχαν στο σύστημα της αστυνομίας απ'το 1996.» χαμηλώνει το γεμάτο φάκελο για να κοιτάξει τον άντρα στα μάτια. «Που ‐ αν θυμάμαι καλά ‐ είναι η χρονιά αποφυλάκισης σας, κύριε Καραβάνα. . . Σωστά;»
Οι άκρες των βαμμένων χειλιών της σηκώνονται ελαφρώς προς τα πάνω ‐ και ο εσωτερικός της κόσμος κάνει ένα μικρό χορό νίκης όταν το εξευτελιστικά ενοχλητικό χαμόγελο πάνω στο πρόσωπο του Γιώργου Καραβάνα κόβεται απότομα.
Μπίνγκο.
Ο άντρας ξεροβήχει αμήχανα.
«Άρα,» η Σία δεν τον αφήνει να χαλαρώσει ούτε δευτερόλεπτο, κάνοντας άλλο ένα βήμα προς το μέρος του, καθώς τα τακούνια των ντελικάτων παπουτσιών της δημιουργούν δύο μικρά 'κλακ' ενάντια στο τραχύ, βρώμικο τσιμέντο που καλύπτει την είσοδο της αυλής του σπιτιού. «, και ‐ υποθέτοντας ότι δεν ήσασταν εσείς εκείνος που συνεβρέθηκε σεξουαλικά με τον Μπαλτά και άφησε ίχνη κόκκινου κραγιόν πάνω στα σεντόνια ‐ θα πρέπει να μιλήσουμε στην κόρη σας για την ανθρωποκτονία. Ή, στις κόρες σας. Πόσα παιδιά έχετε, ακριβώς;»
YOU ARE READING
Η Λάθος Κόκκινη
Romance«Δεν εχει πλακα; Νιωθω σαν τη Μουλαν!» «Ναι, μονο που η Μουλαν δεν ντυθηκε σαν αγορι για να ξεφυγει απ'τη γαμημενη αστυνομια, ουτε την κυνηγουσε η Μαφια επειδη ο απαγωγεας της ληστεψε ολοκληρο τον τραπεζικο λογαριασμο τους και τωρα τρεχει μακρια μαζ...
