Blake / Shawn Mendes

》4《 I am used to spitting blood

"Ne dedin sen?" Carter yüzüme anlamayarak bakarken titreyen dudaklarım ile göz bebeklerimi onların üzerinde gezdiriyordum.

"Bir sorun mu var Blake?" Lee baskıları ile beni sıkarken nefesimin zorlaştığını hissettim.

"Onun gerçekten bunu yaptığını zannettim." Dedim Jennie e bakarken. Gözlerim yeniden kızarmış olmalıydı.

"O herif zaten bir sapık. Bu bir şeyi değiştirmez." Jennie'nin sözleri boğuklaşmaya başladığında oradan ayrılmam gerektiğini hissediyordum.

"Eve gitmem lazım. " arkama dönüp yürümeye başladığımda Carter'ın elleri belimi sarmıştı bile.

"Sen iyi misin?" Bedenimi çekmek istediğim sırada gitmeme izin vermedi.

"Carter. Geri çekil. " sert sesim onu durdurunca benden uzaklaştı ve bende ters yola yürüyerek hızla oradan ayrıldım.

Hızla ayrılmam dönen başım yüzünden zorlaşınca bulduğum ilk parkın yanındaki banka oturdum. Altımda gelen kurumuş yaprak sesleri çoğu kişinin buraya gelmediğini gösteriyordu sanırım. Ellerim başımı sardığında sakin kalmaya veya ağlamamaya çalıştım.

Kendimden nefret ediyordum. Birine bana bir şeyler anlatacak birine ihtiyacım vardı. Oysaki arkadaşım dediğim kişilere tarafından tekme yemiş gibi geliyordu.

Ki zaten yemiştim.

Sinir ve pişmanlık yüzünden kızaran suratımı hissediyordum. Gözlerimi kapatıp derince iç çektiğimde onun suratının gözümün önünde belirmesi hiç yardımcı olmuyordu.

Shawn'ın kızarmış, hafif şişmiş ve morarmış suratı kesinlikle yardımcı olmuyordu.

Şimdi oturup saatlerce ağlayabilecekken bir kaç saat önce suratına yumruk geçirdiklerinde sadece oradan ayrılmış ve suratına karşı bunu hakkettiğini söylemiştim.

Karın bölgesindeki yumruk gözümün önüne gelince bedenim tekrar kasıldı.

"Kan kusmaya alıştım..." Sözü başımın içinde tekrar edince midem bulandı.

Düşünmeyi bırakmam gerekiyordu. Yoksa birazdan burada bayılıp giderdim ve kimsenin beni bulacağınıda sanmıyordum.

"Doğruyu öğrendin değil mi?" Gelen ses ile donup kaldım. Arkamı dönmeyi redderek teprenmeyi kestiğimde bir kaç hışırtı çıktı ve o da gelip karşıma oturdu.

Matt.

"Burada seni yakalamam güzel oldu aslında, yoksa o çılgın ve piç erkek arkadaşın benimde yüzümü dağıtabilir." Yutkundum ve başımı eğdim.

Matt bildiğim kadarı ile Shawn ile bir kaç diyaloğu olan tek kişiydi. Ve ona biraz olsun yardım eden ve yanında duran tek kişiydi. Ve kesinlikle bu Shawn için yeterli bir destek değildi.

"O kaltak arkadaşın Jennie sadece Shawn'ın görebileceği bir durum attı ve Shawn durumu görünce 'ne tesadüf ise' onun evinin yakınlarındaydı. Ilk önce karışmamış ama ardından kimse bir şey yazmayınca evine doğru gitmiş. O sırada Jennie dedikodu grubuna bunu yazarak insanların dikkatini evine çekti ve herkes geldiğinde..." Matt duraksadı ve ellerini havaya kaldırdı.

"Boom! Zaten evin içinde olmayan Jennie'yi dikizleyen bir Shawn görmüşler."

Karnımdaki ağrı şiddetlenirken başımı eğdim.

"Bunu anlatıyorum, çünkü zaten doğru olamadığını bildiğin şeyleri daha ne kadar takip edeceksin merak ediyorum." Göz yaşım gizlice düşmek istermiş gibi süzüldüğünde, ellerimle hemen sildim.