Blake / Shawn Mendes

》2《 Is he Stalker?

Soğuktan hissetmediğim elim yüzümden zorlanarak kilidi açınca içeriye girdim. Spor ayakkabılarımı bağcıklarını açmadan çıkararak bir köşeye ittim. Normalde olsa onlara çocuklarım gibi davranırdım. Ama şuan keyfimin pek yerinde olduğunu söyleyemezdim.

"Neden bu kadar geç kaldın?" Bakışlarımı önümde dikilmiş Carter'a çevirdim. Derin bir nefes aldım.

"Siparişler biraz gecikti. Üzgünüm." Kuşku dolu bakışları üzerimdeyken onu umursamayarak paketleri masanın üzerine bıraktım.

"Seni öldüreceğim!" Merdivenlerden hızla inen Lee'ye bakarak göz devirdim.

"Açlıktan ölüp gitmeden geldiğin için şükürler olsun!" Paul konuşurken elimdeki anahtarı sıkarak sakin kalmaya çalıştım.

"Blake? Neden burada peynirli salata ve kızarmış tavuk var?" Dediği ile ilgili bakışlarım Lee ye döndü. Bahsettiği şeyleri ben almamıştım. Shawn'ın olmalıydılar.

"Ah. Canım bir an pizza çekmedi. Onu yerim diye düşündüm." Diye yalan uydurdum. Carter pizza kutularını paketinden kurtarıp tezgaha dizdiğinde hala öylece duruyordum.

"Peynirden nefret edersin." Alt dudağımı sinirle dişledim.

"O kadar da değil. " dedim bıkkınlık ile.

"Bunu bilmiyordum." Dedi Lee fazla paketleri çöpe atıyordu. O anda Carter  kaşları çatık açtığı pizza kutusuna bakıyordu.

"Ama sanırım sen benim mantarı sevip biberden nefret ettiğimi biliyordun." Dedi bana bakarken.

"Bu pizzalar mantarsız ve bol biberli." Önüme düşen saçımı arkaya ittim. Amacım çekmek olsada kayıp gittiler.

"Sorgulama işiniz bittiyse keser misiniz? Bundan sıkıldım." Hızlıca merdivenlerden çıkmaya başladım. Onlar ise arkamdan bir şey demeyip bana baktılar. Bazen sinirimi bozmak için yemin etmiş gibilerdi.

Sıkıntı ile Carter'ın yatağına oturdum. Kendi yatağımı özlemiştim. Ama o eve girmek bile istemiyordum. Açıkçası bulunduğum evden dolayı da çok mutlu değildim. Telefonu alıp kilidi girince arka plana bastım. En son girdiğim sekmede hala açık olan dedikodu sayfasına istemeyerek de olsa bastım.

"Merdiven altı mı? Haha. Tatlım, çocuk pencerlerin önünde yaşıyor. Onu stalker yapan bu işte." Sıkıntı ile nefesimi verdim.

"Poposundaki iki karpuz ilgi çekici olsada ondan iğrenmemek elimde değil" Tamam. Onun cidden iki karpuzu var gibiydi.

"Carter gerekeni yapmıştı. Hala ne istiyorsunuz çocuktan?" Kaşlarım çatılınca kapı açıldı.

"Blake? Müsait misin?" Telefonu hızla kilitledim.Kafamı sallayarak yanıt verince kapıyı arkamdan kapatıp yanıma gelen Carter'ı izledim.

"Üzgünüm. Moralin bozuk ve üzerine geldik." Zoraki bir gülümseme ile ona baktım.

"Sorun değil. Haklısınız." Yüzündeki gülümseme biraz daha belirginleşti. Yatakta yanıma yaklaşıp ellerimi tuttu.

"Hayır değiliz." Sessizlik bir kaç saniye odayı kapladı.

"Blake, başka bir şey oldu değil mi?" Sorduğu soru ile nefesimi tuttum. Ne demek istiyordu?

"Ne?"

"Baban ile aranda başka bir şey oldu değil mi? Bana anlatmadığın?" Ellerimi daha sıkı tuttu.

"Bu sefer biraz kötü tartıştık sanırım. Ama yarın eve geri dönerim. " dedim. Kesinlikle oraya dönmek istemiyordum. Burası da beni çok mutlu ediyor sayılmazdı.