İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ (TAMAMLANDI)

MURAT&CEMRE

Neydi bu şimdi?
Hemen hızla babamın odasına gittiğimde oda boştu.
Arkamda hissettiğim ılık nefesle irkildim.

-Korkma bende çıkıyorum seni bırakmamı ister misin?

Tabiki Murat'tan başkası olamazdı. Ama Hayır diyecek gücüm de yoktu yorgun hissediyordum .

-Aslında iyi olur çok merak etmiştir bizimkiler de ama önce telefonunu kullanabilir miyim?

-Tabiki.

Hemen annemi aradım. Annem iki çalıştan sonra yorgun bir sesle.

-Alo.

Dedi.

-Annecim Cemre ben uyuyakalmışım arkadaşımda kaldım akşam  hastanedeyim şimdi çıkmışsınız telefonumun şarjı bitmiş yeni farkediyorum.

-Cemre seni defalarca aradım akşam evede gelmemişsin Merak ettik gelince konuşuruz biz evdeyiz seni bekliyorum.

-Geliyorum birazdan.

Murat'a dönerek.

-Murat ben teşekkür ederim de aklım gitti yorgunluktan arabam aşağıda ben gitsem iyi olur sonra birde arabayı almayamı gelicem buraya.

-Peki o zaman sen beni bırakırsın problem yok Cemre.

Gülümsedim napmaya çalışıyordu. Bu böyle.

-Peki hadi çıkalım.

Dedim.

Çıkınca arabanın yanına doğru ilerledim ve Murat'ta ardımdan geliyordu. Arabaya binince hareket ettim ve Murat'a dönüp.

-Sen neden benle ilgileniyosun Sedat istediği içinse buna gerek yok ben iyiyim ve artık onunla aramda da bişey olması imkansız ben bugun son defa onunla konuştum ve kalbim kalbiyle vedalaştı o da zamanla bunu kabul edicek bir daha onu görmek isteğimi hiç sanmıyorum. Zaten akşam da tesadüfen burdaydım.

-Bana neden açıklama yapıyorsun Cemre bunlar beni hiç ilgilendirmiyor. SEDAT istediği için ofise geldim seni gördüm bu kadar senin dadılığını yapacak halim yok. Ayrıca çok uykusuz ve yorgunum birazda açım güzel bir yer görünce durda kahvaltı yapalım.

-Tamam görünce seni bırakırım benim acalem var.

-Sen herkesi böyle yarı yolda mı bırakırsın beni eve sen bırakacaksın diye senle geldim arabamı hastanenin otoparkın da bıraktım.

-Anlaşılan sen bugün başıma bela olacaksın peki hızlı hareket edersin gerçekten acelem var ayrıca ben kimseyi yarı yolda bırakmadım. Bunu da nerden çıkardın.

-Ahhh dur dur bak ilerde güzel bir yer gördüm. Ben ineyim sen arabanı parkedip  gel.

Arabayı ani fren yaparak durdurdum sinirlerime baskı yaparcasına labali ve umursamaz konuşması beni çileden çıkarttı iyice...

-Yavaşşşş bu neydi böyle dövseydin Cemre!

-İndir demedin mi? Durdum işte.
Murat inince bende arabayı parketmek için uygun bir yer bulunca parkedip. Arabadan indim ve önce derin bir nefes aldım. Nerden çıktı bu Murat gerçekten dünden beri her fırsatta yanımda bugünden sonra birdaha umarım karşılaşmayız canımı sıkmaya başladı iyice saygısızlıkta yapmak istemiyorum ama beni çok zorluyor. Karşıdan bana seslendiğini duydum.

-Cemreee!

Geliyorum.
Dercesine el ettim.
Karşıya geçip yanına gidince.

-Kahvaltıyı söyledim sen hala kendinle beni çekiştiriyosun Hayır yani çaylar soğuyacak ayrıca acelem var diyende sensin.