İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ (TAMAMLANDI)

♥ÇEKİP GİDESİM VAR♥

Murat istemese de kabul etmek zorunda kaldı biliyordu ki o götürmesse de ben çıkıp giderdim.

Sahil kenarına kadar hiç konuşmamıştık. Neden diye de düşünmek istemiyordum zaten.

Izmir'de Alaçatı'da doğdum büyüdüm.Ama ne zaman canım sıkkın olsa Urla'ya kaçardım hep sakinliğinle buluşan sessiz huzurlu sahiline atardım  kendimi. Sessiz sessiz saaatlerce sahiline bakardım. Huzurunu içime çeke çeke dinlenirdim.

-Geldik Cemre.

-Nerdeyiz biz? Urla'mı burası.

-Evet.

-Dersine iyi çalışmışsın. Teşekkür ederim sana Murat gidebilirsin sen yalnız kalmak istiyorum ben abimi arıcam o gelir beni almaya.

-Hayır bir yere gitmiyorum. Sen in  yalnız kal.Dönmek istediğin zaman ben burda seni bekliyor olucam. Annene söz verdim seni bana emanet etti.

-Sen bilirsin. Öyleyse seninle tartışamam bugun de.

Aşağ indim sahile doğru yürüdüm. Yürüdüm yürüdüm ne kadar yürüdüğümü hatırlamıyorum. Sonra ayakkabılarımı çıkarttım. Kumsal da denizin dalgaları da ayaklarıma çarpa çarpa yürüdüm.

♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
Denizin mavisiyle büyümüş çocuklar hüznünü deniz dalgalarınla uzaklaştırırmış kendinden. Denizle huzur bulup iyileşirmiş ruhları.
♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥

Hele birde benim gibi denizin mavisine aşık büyümüşlerse.

Üşüdüğümü farkettim. Su hala soğuktu baharın ilk günleriydi. Havalar hala akşam üstleri serin olabiliyordu.

Burası bana her zaman iyi geliyordu. Sesle bağıra bağıra Sedat için ağladığım son gündü bugün kendime söz verdim. Bende onu önce Allah'a sonra kendine emanet ettim bundan sonra.

-Cemreeeee.

Arkamı dönünce yine Murat'ı gördüm. Cevap bile vermek istemiyordum ona da artık bir rahat vermiyordu hayatıma girdiği günden beri.

Yanıma kadar koşmuş soluk soluğa kalmıştı.

-Cemre yeter bu kadar yeni hastaneden çıktın bak tekrar hastaneye gitmek zorunda kalacaksın bu gidişle. Dönsek mi artık.

-Dönelim. Bu akşam yola çıkıcam zaten Istanbul'a gitmem gerek artık.

Arabaya doğru ilerlerken.

-Cemre benim yüzümden mi hasta oldun. Seni içimden geldiği için öptüm. Bende bilmiyorum dayanamadım işte. Seni üzdüm sanırım Özür dilerim.

-Murat benim için hiç bişey içinden gelmesin ve benim için bundan sonra hiçbişey yapma. Olurmu?

-Söz veremem.

Cevap vermeden arabanın yanına kadar yürüdük. Arabaya bindik çok üşümüştüm. Ama yine de iyi gelmişti deniz havası.
Eve gelinceye dek konuşmamak için gözlerimi kapattım. Biran içim geçmiş eve gelmişiz.

-Cemre uyanabilecek misin? Geldik.

-Tamam uyandım içim geçmiş biran. Hoşçakal Murat teşekkür ederim. Herşey için.

-Vedalaşmayı sevmiyorum sanırım. Görüşmek üzere diyelim ben teşekkür ederim seni tanımama fırsat verdiğin için.

Arabadan indim. Eve doğru ilerledim. Annem kapıyı açtı geldiğimi görmüş sanırım.

-Hoşgeldin kızım nasıl oldun.

-Bomba gibiyim çok iyiyim annecim. Sizle biraz görüşelim. Akşama doğru yola çıkmam gerek ofisten aradılar.