Kesit

136 81 136
                                    

Kalktım yürüdüm aklımdaki çaresiz soruyla; " İnsan neden en sona bırakır kendini...?
Ben en çok kendime içerledim, beklediğim kapıların üzerinden adım silinirken.Alacaklarımdan sadaka niyetine vazgeçtim.Ait olmadığım sokakları tek tek terkettim ...
Gökyüzüne küsmüş Zümrütü Ankayım şimdi, her kanat çırpışında nefesi kesilen....
Kalktım yürüdüm avucumdaki boşlukla " İnsan insanın kurdu degil yurdudur " dedim...

************************************************************

Cemre:

-Murat korkuyorum! Nefes alamıyorum iyi değilim.Lütfen çabuk gel!

Murat:

-Aşkım sakin ol!Geliyorum yoldayım, lütfen bak biraz daha dayan sakın Cemre gözlerini açık tut kapama az kaldı telefonu kapatma, Cemree cevap ver güzelim lütfen konuş benimle.

Cemre:

-Murat ben aslında seni çok seviyorum bunu hiç unutma olur mu?Sana o akşam git derken kalmanı istemiştim, sadece kalmanı seni seviyorum benn benn as-lın-da.

Murat:

-Aşkım konuş benimle susma lütfen ben de seni çok seviyorum.Cemre cevap ver güzelim konuş benimle aşkım cevap ver.

Cemre:

-...............!!!


Parmakları uçlarında yükselen çocukların büyüme hevesiydi yaşadıklarımız.
Ayaklarımız yere basınca aldık boyumuzun ölçüsünü.

Not:Bir süre ara veriyorum hikayeye en kısa zamanda görüşmek dileğiyle...♥♥♥!!!

İÇİMDEN GELDİĞİ GİBİ (TAMAMLANDI)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin