Addicted to you (boyxboy) ✔️

39.

Ik ben zenuwachtig. Heel zenuwachtig zelfs. Wie weet wat Lucas met mij van plan is? Zweetdruppeltjes parelen op mijn voorhoofd. Dan grijpt hij me ineens bij mijn kraag en trekt me naar zich toe.

Waar is hij? De Lucas die niet zo'n eikel is. De Lucas die me niet seksueel misbruikt? De Lucas met wie ik tien minuten geleden nog stond te lachen? Weg.

Ik knijp mijn ogen dicht.

Lucas p.o.v.
Hij knijpt zijn ogen dicht. Ik weet niet wat ik moet doen. Kussen? Slaan? Kussen? Of toch slaan? Ik twijfel.

Hij opent zijn ogen weer. Ik kijk in zijn prachtige kijkers, ben sprakeloos. De zon schijnt in zijn ogen en zijn hele gezicht straalt. Ik kan het niet. Langzaam laat ik mijn opgeven vuist weer zakken. Ik word rustiger.

Dan duw ik hem met zijn rug tegen de muur en neem ik met mijn handen zijn gezicht vast. Ik kijk hem aan. Waarom geef ik zoveel om deze jongen?

Is het zijn blik? Zijn speciale ogen? Of zijn haar? Zijn stem misschien? Of toch eerder zijn glimlach? Ik weet het niet. Ik weet één ding: ik moet ervoor zorgen dat hij geen Cerise meer wil.

Dus kus ik hem. Zacht. Maar niet té zacht. Teder. Maar niet té vrouwelijk. En zonder dat hij het doorheeft opent hij zijn mond. Onze tongen glijden langs elkaar. Hij sluit zijn ogen en gaat helemaal in op de kus. Zijn armen zakken en rusten op mijn heupen. Ik laat de mijne hangen om zijn nek.

Is dit een droom? Ik weet het niet. Hoe dan ook, ik wil niet dat het ophoudt. Van mij mag het uren doorgaan.

Helaas, exact op dat moment horen we Janssens met veel kabaal de trap op komen. Ik breek me los van onze kus en loop terug naar mijn kant van de gang.

"Heren! Waarom is de vloer nog niet proper?" Ik kijk naar Lucas en zie dat hij helemaal rood is. Ik lik mijn lippen en richt me dan tot Janssens.

"Ehm meneer, mijn emmer was omgevallen en ik had dus geen genoeg sop om verder te dweilen dus we zochten u overal maar u was er niet en"-

Hij is rood aangelopen. "Genoeg!" Hij neemt zijn bril even van zijn gezicht en wrijft in zijn ogen. Dan zet hij de bril weer op zijn neus en met zijn wijsvinger duwt hij hem op zijn plaats.

"Genoeg. Jij. Haal nu een nieuwe emmer sop. Jij daar. Hierkomen." Dat laatste was tegen Lucas. Die laat de dweil uit zijn handen op de grond glippen en haast zich dan tot hier. Zijn gezicht is helemaal rood en er staat een flinke blos op zijn wangen.

"Jij gaat nu naar het conciërgehok en haakt daar een nieuwe emmer en een aftrekker. Dan poets je de ramen en als hij klaar is kan Forbes je helpen. Go!"

Comment/like/share/follow