Addicted to you (boyxboy) ✔️

42.

Ze reageren niet. Ik kuch voor een tweede keer en dan horen ze me. Alec draait zich om naar mij en met een kwade blik volgt Karen zijn voorbeeld.

"Wat moet je?" zegt hij. Ik ga op mijn bed zitten en neem mijn laptop op mijn schoot. "Ik moet niks. Dit is ook mijn kamer, weet je nog?"

Alec p.o.v.
Ik zie meteen aan zijn gezicht dat er iets niet klopt. Als hij daarna dan ook antwoord met: "Ik moet niks. Dit is ook mijn kamer, weet je nog?" weet ik gewoon dat er iets niet klopt.

Ik ga van het bed af en Karen kijkt me vragend aan. "Sorry schat, moet jij nu niet ergens zijn? Ik moet wat belangrijke dingen bespreken met mijn broertje."

"Broer." zegt Jax zonder op te kijken van zijn scherm. Hetzelfde.

Karen draait met haar ogen en neemt haar spullen. "Ik stuur je nog wel!" En ze is weg.

Als ik de voordeur beneden hoor dichtslaan ga ik naast Jax op zijn bed zitten.

"Wat is er?"

Met die drie woorden heeft hij me. Ik weer mijn gezicht af en mijn handen beginnen te trillen. Hij sluit de laptop die op mijn schoot lag en legt hem op de grond. Achter mijn ogen beginnen de tranen zich te verzamelen en mijn stem klinkt onvast als ik zeg: "I-ik weet het echt niet meer. Mam e-en pap denken dat ik een mislukkeling ben omdat i-ik aan het SMS'sen was tijdens d-de les."

Ik wil verder gaan maar Alec is opgestaan. Even later komt hij terug met een glas water uit de badkamer. "Drink even."

Ik drink en Alec komt terug naast me zitten. Nu stotter ik niet meer. "Mijn vriendschap met Alexandra is naar de kloten. Ik twijfel over mijn geaardheid! En het ergste is, nu ik geen Alexandra of te wel beste vriendin heb, heb ik niemand meer om mijn hart bij uit te luchten!"

Ik haal even diep adem. Bijna wilde ik erbij zeggen dat ik seksueel misbruikt word. Op tijd niet gedaan.

Maar ik voel me nu echt slecht. Wat moet Alec nu van me denken? Dat ik een probleemtiener ben? (Wat ik ergens toch wel ben)

En voor ik nog iets anders kan zeggen slaat Alec zijn arm om mijn schouder en trekt me naar zich toe. Ik snik erop los.

Al het opgekropte gevoel, alle haat, woede en frustraties van de afgelopen periode krijgen nu een plaats in mijn tranen (en in Alec zijn trui). Zachtjes klopt hij op mijn rug.

"Het is oke. Ik ben hier. We vinden samen wel een oplossing." Ik kijk niet echt overtuigd maar het is lief dat hij dat zegt.

"Ik meen het Jax. En we beginnen nu meteen."

Comment/like/share/follow