Nar Çiçeği

🌿BÖLÜM 10 🌿

••|MEKTUP|••

İyi okumalar 💕

Yazar'dan ; 

"Ezra? Sensin değil mi?"

Dedi Yekta.

Ezra, önce Yekta'nın adını bilmesi , hatta yüzünü bile hatırlamasına şaşırarak ,

"E..evet."

Dedi kekeleyerek.

Yekta , Ezra'ya doğru bir adım atıp elini uzatarak ,

"Ben Yekta..."

Dedi ve aklında ki kelimeleri toparlayarak tekrar konuşmaya başladı.

"Şimdi diyorsundur bu kim ? Adımı nerden biliyor diye..."

Ezra önce Yekta'ya daha sonra ona uzattığı eline çatık kaşlarla baktı.

Yekta havada kalan elinin indirerek yanında ki boşlukta sallanmasına izin verdi ve sözlerine devam etti.

"Ben nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama... Ama çok üzülerek söylüyorum ki  sana bir kaç hafta önce çarpan bendim..."

Ezra'nın aldığı nefesler sıklaşırken  böbreklerinde ki o bilindik ağrı kendini yavaş yavaş tekrar hissettirmeye başladı.

Ve akabinde ne diyeceğini bilemeden derin bir nefes alarak Yekta'ya baktı

Yekta , Ezra'nın suretinde ki değişikliği gördüğünde cevap vermeyeceğini anladı.

"Durumunu öğrenmek için çok çabaladım.  Abini aradım seni görmek için fakat iyi olduğunu söyledi... Ahh neyse ki sapa sağlam karşımdasın... Kaç gecedir vicdan azabı içerisindeydim. Cidden çok özür dilerim. Nasıl oldu far..."

Ezra ansızın Yekta'nın sözünü keserek konuşmaya başladı.

"En az sizin kadar bende hatalıyım bu kazada. Gördüğünüz gibi bir şeyim yok... Müsaadenizle."

Ezra Yekta'nın yanında ki boşluktan sıyrılarak yürümeye başladı. Lakin omuzlarında büyük bir hayal kırıklığı vardı. Bir an tanıdığını , o günü hatırladığını sanmıştı. Tevafuk eseri ona çarpan kişi olacağı aklına dahi gelmemişti.

Kendi kendine 'Ne sanıyordun ki Ezra!" diye söylenirken ardından duyduğu ses onu olduğu yere mıhladı.

"Dur!"

Ezra komuta uyarak olduğu yerde öylece beklerken bir yandan da gitmek için kıvranan ayaklarını zapt etmeye çalışıyordu.

Yekta karşına geçtiğinde yüzüne  bakmamaya ayrı bir özen gösterdi.

"Rica etsem telefon numaranı verir misin? Sana ulaşmak istiyorum.. Şey yani her hangi bir sorun olursa diye..."

Ezra'nın bakışları aniden Yekta'nın yüzüne tırmandı. Yavaş yavaş sinirlense de bunu belli etmeden derin bir nefes aldı.

"Gerek yok. Bu saatten sonra bir sorun olacağını sanmam."

Diyerek Yekta'yı  geride bıraktı ve hızlı adımlarla nişanın yapıldığı  salondan uzaklaştı.

🌿🌿🌿🌿🌿

Ezra , Yekta'nın suretini  görebilmek için tekrar tekrar yumdu gözlerini.

En son gördüğü günden bu yana çok değişmiş görünüyordu. Okuldaki burnu yükseklerde  olan halinden eser kalmamış gibiydi.

'Ama gözlerinde ki hüzün hala aynı' diye hatırlattı kendine Ezra.
Geçen onca zamanda çoğu şey değişsede onun gözlerinin neden hala böyle acı dolu olduğunu düşündü Ezra.