••|SESSİZ ÇIĞLIK|••
Yazar'dan
Saniyeler geçmek bilmez bazı anlar.
Dakikalar gün , saatler aylar gibi gelir insana. Şuan Ezra ve Yekta'nın ailesi için zaman kavramı tamda öyleydi.
Kaç saattir orada beklediklerinden bi haber içeriden birinin çıkıp bilgi vermesini bekliyorlardı.
Neredeyse tüm aile koridoru hınca hıç doldurmuş dualar , göz yaşları eşliğinde ikisininde ameliyattan çıkması için Allah'a yalvarıyorlardı.
Koridorun bir ucunda tek omzuyla duvara yaslanmış öylece yeri izleyen Mirza'nın yer ile olan bakışmasını , dumanı üstünde tüten bir bardak çay kesti.
Gözlerini yerden kaldırıp bardağı uzatan kişiye baktı.
Mirza'ya gülümseyerek
"Kağıt bardakta sevmezsin ama idare et."
Diyen Şeyma'nın bir eline birde yüzüne baktı uzun sayılacak bir süre.
"Şuan çay içecek durumda değilim ."
Diğer eliyle elini tutup kaldırdı ve bardağı ellerinin arasına bıraktı hem dünyalık hem ahiretlik eşi.
"Biliyorum... Ama çay belki moralini yerine getirir biraz. Hem üzülme Ezra Rabbim'e emanet."
Mirza tam o anda sevdiği bir insanı Allah'a emanet etmenin ne büyük teslimiyet olduğunu geçirdi zihninden. En sevdiğini, en sevgiliye, onu yaratana emanet etmenin ne büyük bir lüks olduğunu hatırlayarak aldığı her bir nefese şükürlerini kattı. Ardından gülümseyerek çaydan bir yudum aldı.
O sıra da Yasir ve Ceren hızla önlerinden geçerek koridorun sonuna doğru yürüdüler.
İkisi de arkası onlara dönük bir adamın yanına gittiler. Yasir ;
"Baba?"
Dedi.
Tam o anda Zeliha hanım Mirza ve Zişan'ın halihazırda hüzün dolu bakışları Mehmet bey'e çevrildi.
Mehmet beyin bakışları ise hiç tanımadığı , ilk kez karşılaştığı kardeşindeydi.
Aynı kanı , aynı genleri taşıdığın öz kardeşini yıllar sonra böyle bir durumun içinde iken görmenin ne kadar acı verici bir durum olduğunu düşündü Mehmet Bey.
Kafasını çevirip önüne döndüğü sırada gözünden akan bir damla yaş sakallarının arasında kayboldu. Eliyle hemen gözlerini silip ameliyat hanenin kapısına bakmaya devam etse de gözlerinde ki nemi de , yüreğinde ki yaranın sızlayışının da farkına bir tek ailesi varmıştı.
Yasir'in babası hemen ona sarılırken adamın içinde garip bir duygu vardı.
Bu duygunun sebebi, hem oğlundan ayırmadığı yiğeni olan Yekta'nın şuan ameliyatta olması hem de tanıma fırsatı elinden koparılmış olan abisini ilk kez görecek olmasındandı.
"Oğlum... Bana neden söylemediniz?"
Ardından bu kelimeleri sarf eden adama döndü koridorda ki her yüz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nar Çiçeği
Spiritual~TAMAMLANDI~ 🌿🌿🌿 Yekta Karam; Onu gördüğü ilk an hayatını değiştireceğinden habersizce onun sevdasını bağlamıştı yüreğine . Kara balçıklara bulanmış kalbinin üzerine ördüğü tuğlaları bile isteye kendi elleriyle yıkmış ve en sonunda asıl huzur'a...
