••|YUSUF AREL KARAM|••
"Yekta, bebek... Bebek geliyor..."
Yekta öylece iki büklüm olan eşine bakarken donup kaldı. Gözleri şaşkınlıkla büyüdü. Kelimeler anlamını yitirdi , sanki hareket etmeyi unutmuştu.
"Bebek?"
Ezra ağrıyla kıvranırken bir çığlık kopardı.
"Yekta..."
Duyduğu çığlık Yekta'da şok etkisi yaratarak aniden kendine gelmesine sebebiyet verdi. Büyük adımlarla eşinin yanına gelip ne olduğunu anlamaya çalıştı. Gözleriyle Ezra'nın bedenini tararken ,
"Sakin..sakin.. Olmalısın.. Daha daha çok erken.."
Dedi. Bir yandan da içinden Allah'a eşini ve evladını ona bağışlaması için dualar ederken.
"Yekta önce sen sakin olur musun?...ahh..."
Sancıları biraz daha artarken, gözünden süzülen yaşlarla Yekta'ya baktı Ezra.
"Tamam..tamam.. Sakinim. Yani sanırım.. Ahh ne saçmalıyorum sen bekle ben hemen arabayı getiriyorum.."
Yekta hızla koşarak odalarına gidip arabanın anahtarını , cüzdanını , eşinin feracesini ve yazmasını aldı.
Çalışma odasına gidip telefonunu da cebine atarak getirdiklerini eşine acalece giydirip hızla kucağına aldı.
"Dayan çiçeğim.. Biraz daha dayan..Yetiştireceğim sizi."
Hızla arabanın yanına giderek arka kapıyı açtı. Ezra'yı dikkatlice yerleştirip aynnı hızla direksiyona geçti.
"Yekta...Canım yannıyor. Ne olur acele et..."
Arabanın gazını köklerken telefonu çıkartıp Zeliha annesini aradı Yekta.
"Anne..anne bebek geliyor anne..."
Ezra'nın yüzü acıyla kasılırken koltuğun döşemesini sıkıyor , bağırmamak için kendini zor tutuyordu.
Aynadan eşinin kıvranışını gören Yekta Zeliha annenin bir şey demesine fırsat vermeden telefonu yan koltuğa atıp gaza biraz daha bastı.
Ard arda kornaya basıp yolu açmaya çalışıyor, yol vermeyenlere penecereyi açıp küfürler yağdırıyordu.
"Yekta..."
Ezra acıyla bir çığlık daha atarken Yekta endişeyle aynadan eşine bakıyordu.
"Dayan bitanem... Allah'ın izniyle yetiştireceğim sizi...Ne olur az daha dayan..."
Ezra dişlerini sıkarak karnını tuttu ve delicesine başını salladı. Bir kaç dakika sonra hastaneye geldiklerinde Yekta arabayı acil doğumun önüne park edip hızla eşini kucağına aldı.
"Sedye...Sedye getirin!"
Diye bağırdı.
İçeriden hemşireler sedye getirdiğinde Yekta Ezra'yı üzerine dikkatlice bıraktı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nar Çiçeği
Spiritüel~TAMAMLANDI~ 🌿🌿🌿 Yekta Karam; Onu gördüğü ilk an hayatını değiştireceğinden habersizce onun sevdasını bağlamıştı yüreğine . Kara balçıklara bulanmış kalbinin üzerine ördüğü tuğlaları bile isteye kendi elleriyle yıkmış ve en sonunda asıl huzur'a...
